Μέτρα υγείας ή αντίμετρα πίστης; Δυό αντιθέσεις υποκρισίας και διγλωσσίας

Περνώντας από την εποχή της καραντίνας στην εποχή της κανονικότητας βιώνουμε σε υπέρτατο βαθμό το γνωστό ρητό, δυό μέτρα και δυό σταθμά.

Πολλά έγιναν και πολλά γράφτηκαν για τον πλήρη αποκλεισμό των πιστών από τις εκκλησίες αλλά και για φαινόμενα «διωγμού» κατά των λειτουργών της. Φτάσαμε σε παραδοχές ακρότητας, ότι η Πίστη μας, σκοτώνει.

Σήμερα έφτασε η πολυπόθητη ημέρα όπου οι Ιεροί Ναοί άνοιξαν για το ποίμνιο, αλλά με «δρακόντεια» μέτρα ασφαλείας.Ελάχιστοι πιστοί ανά ναό, αυστηρές αποστάσεις, χρήση μασκών και αντισηπτικών.

Οι εικόνες είναι ενδεικτικές αλλά και αποτυπώνουν την πραγματικότητα. Υποτίθεται ότι όλα γίνονται όμως για να προστατευτεί η δημόσια υγεία και κυρίως η τρίτη ηλικία, οι ευπαθείς ομάδες, που τους έχουμε πετσοκόψει τις συντάξεις σαν δείγμα κοινωνικής αναγνώρισης και προσφοράς.

Κοίτα όμως που την ίδια  ώρα σε μια σειρά από κοινωνικές δραστηριότητες δεν υπάρχει ο παραμικρός έλεγχος και παρατηρείται πρωτοφανής συνωστισμός. Για παράδειγμα οι εικόνες που δημοσιεύουμε ( είναι χθεσινές) από μέσα μαζικής μεταφοράς και σταθμούς του μετρό, είναι η άλλη όψη του νομίσματος. Εκατοντάδες πολίτες στοιβαγμένοι σε συρμούς και αποβάθρες, χωρίς καμιά απόσταση και χωρίς να υπάρχει ο παραμικρός έλεγχος.

Γνωστές σε όλους μας εικόνες από πολλαπλές εκδηλώσεις εγκαινίων δημόσιων χώρων, από  πορείες , από ανεξέλεγκτη κινητικότητα ειδικών πληθυσμιακών ομάδων (πχ. παράνομοι μετανάστες) και συγχρωτισμού σε δημόσιους χώρους , τράπεζες, παραλίες , πάρκα και πλατείες.

Ακόμη  την ώρα που η νεολαία συνωστίζεται σε δημόσιους χώρους και μέσα μαζικής μεταφοράς οι σχολικές αίθουσες συνεχίζουν να τελούν υπό καθεστώς καραντίνας.

Μεταφορικά μέσα όπως το αεροπλάνο ετοιμάζονται να τεθούν σε λειτουργία χωρίς κανένα μέτρο προστασίας , σε παγκόσμια κλίμακα. Δείγμα ότι κάποιοι επένδυσαν σε ένα ύποπτο ιό για δικά τους συμφέροντα, αναστατώνοντας τον πλανήτη και δημιουργώντας κλίμα ανασφάλειας, φόβου και επιδείνωσης της οικονομικής ανέχειας;

Αν η κυβέρνηση προχώρησε, χωρίς να το λέει, στο σενάριο «ανοσία αγέλης» η συνέχιση εμμονών και κινδυνολογίας το μόνο που δημιουργεί είναι σύγχυση και έλλειψη εμπιστοσύνης. Η δράση νομοτελειακά φέρνει αντίδραση.

Μπορεί να κερδίσαμε μια μάχη αλλά χάσαμε την αξιοπρέπεια μας σαν ελληνισμός απέναντι στις αξίες μας. Βάλαμε πολύ νερό στο κρασί μας μονόπλευρα και ανεχτήκαμε να συμβούν πράγματα πρωτοφανή με την απειλή και τον φόβο. Κερδίσαμε τον κορονοϊό, σώσαμε ζωές, ας μην ηττηθούμε την επόμενη μέρα σαν Έλληνες και Ορθόδοξοι Χριστιανοί και προπάντων μην χάσουμε το αληθινό νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης, μέσα από την σύνθλιψη αξιών και αρχών που προωθεί το σύστημα της παγκοσμιοποίησης.