Αντώνης Κανάκης: «Πλέον η κοινωνία μας έχει υποστεί ένα είδος λοβοτομής»

Ο Αντώνης Κανάκης ο οποίος πλέον βρίσκεται εκτός τηλεοπτικής πραγματικότητας, είναι σίγουρα ο πλέον αρμόδιος για να μιλήσει για το τηλεοπτικό γίγνεσθαι.

Διαβάστε τι είπε σε σπάνια συνέντευξή του για το Big Brother, για το τηλεοπτικό κοινό ενώ κάνει και τον απολογισμό του στα τόσα χρόνια καριέρας του στην τηλεόραση.

Σε λίγο καιρό αρχίζει το «Big Brother». Τι θα έλεγες σε ένα παιδί που θα πάει σε ένα τέτοιο ριάλιτι;

Τι να του πω του παιδιού; Σάμπως αυτό φταίει; Θα του έλεγα πολύ διακριτι­κά και με πολύ νοιάξιμο να μην πάει, αλλά κάτι μου λέει ότι μάλλον δεν θα με άκουγε.

Έχεις σκεφτεί γιατί πάνε τόσες χιλιάδες άνθρωποι στα ρι­άλιτι;

Γιατί πλέον η κοινωνία μας έχει υποστεί ένα είδος λοβοτομής. Αυτές οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας που παρουσιάζουν ένα δυστοπικό μέλλον στο οποίο κάποιοι λίγοι προσπαθούν να κρατήσουν ελεύθερο το μυαλό τους, να διατηρήσουν την κριτική τους σκέψη ζωντανή και την επαφή με όλα όσα έχουν πραγματικά αξία και νόημα στη ζωή και να μην κάνουν ό,τι ο Μεγάλος Αδελφός τους προ­στάζει δεν είναι καθόλου επιστημονική φαντασία. Είναι εδώ, είναι το τώρα, έχει ξεκινήσει για τα καλά και η μεγαλύτερη επιτυχία του Μεγάλου Αδελφού είναι ότι παραμένει αόρατος στους περισσότερους. Μεγάλη συζήτηση…

Επίσης, και το μιντιακό σύστημα στο σύνολο του αναδει­κνύει σε τέτοιο βαθμό όλα αυτά τα φαινόμενα και τα πρόσωπα που τα συνοδεύουν, που είναι σχεδόν αναπόφευκτο, κυρίως, οι νέοι άνθρωποι να μην μπορούν να αντισταθούν στο «τέρας», ειδικά σε μια χώρα με σοβαρό και ουσιαστικό έλλειμμα παιδείας. Αυτό πάλι είναι μία ακόμη τεράστια νίκη του «τέρατος», ότι δηλαδή κατάφερε να ευνουχίσει, ευτυχώς όχι καθολικά, αλλά πιθανώς πλειοψηφικά, το σημαντικότερο χαρακτηριστικό των νέων ανθρώπων, την έμφυτη δηλαδή ανάγκη τους και ικανότητα να αμφισβητούν την κακή πλευρά του συστήματος και να ψάχνουν τα πιο ουσιαστικά πράγματα στη ζωή τους.

Πιστεύεις ότι ίσως σε όλο αυτό παίζει ρόλο και ο παράγοντας της αλλαγής του κοινού;

Είναι ένας καταστροφικός συνδυασμός των εξής συστατικών, κατά την άποψη μου: Διαδίκτυο, social media, media γενικότερα, μάρκετινγκ, καταναλωτισμός, κοινωνικές ανισότητες, έλλειψη ουσιαστικής παιδείας. Όλα αυτά μαζί αν τα συνδυάσεις παίρνεις τη σημερινή κοινωνία. Παρ’ όλα αυτά, το κοινό, δηλαδή όλοι εμείς, όταν του προσφέ­ρεται κάτι καλό, σχεδόν πάντα το αγκαλιάζει. Όμως είναι πολύ πιο δύσκολο να δημιουργηθούν καλά πράγματα πολύ πιο εύκολο να δημιουργηθούν «σκουπίδια». Και λέω καλά πράγματα, σε ό,τι αφορά τουλάχιστον την τηλεόραση, δεν εννοώ υψηλή τέχνη, αλλά δουλειές με βασική αξιοπρέπεια και σεβασμό προς τον εαυτό τους και το κοινό, με πνεύμα και με ένα έστω μικρό αίσθημα ευθύνης σε σχέση με την επιρροή που το μέσο αυτό έχει στην κοινωνία και την καθημερινή κουλτούρα της.

Είναι απολύτως σεβαστή και κατανοητή η επιχειρηματική πλευρά και ανάγκη των τηλεοπτικών σταθμών, αλλά είναι η πλευρά αυτή να βρίσκεται σε μια κάποια ισορροπία με την κοινωνική ευθύνη της τηλεόρασης. Μην ξεχνάμε τουλάχιστον θεωρητικά οι τηλεοπτικές άδειες είναι δημόσιο αγαθό το οποίο παραχωρείται προς χρήση σε επιχειρήσεις βάσει όμως συγκεκριμένων όρων λειτουργίας, με ευθύνη απέναντι στην ενημέρωση, στην ψυχαγωγία και τον πολιτισμό της χώρας. Πού είναι αυτές οι ρυθμίσεις; “Βλέπουμε, για παράδειγμα, talent shows-ριάλιτι έως τη μία τη νύχτα και το ζωντανό κοινό στο στούντιο αποτελείται κυρίως από ανήλι­κα παιδιά!

Σε ποια σοβαρή χώρα του κόσμου συμβαίνει αυτό; Τέλος, το γενικότερο μιντιακό σύστημα που περιβάλλει την τηλεόραση παλαιότερα στεκόταν αυστηρά απέναντι στην κακή πλευρά της τηλεόρασης. Τώρα, προκειμένου να ικανοποιηθούν οι υπέρμετρες ανάγκες των νέων μέσων για αναρτήσεις και παροχή πληροφορίας όλα αυτά τα υποπρο­ϊόντα αποθεώνονται και αναδεικνύονται ασταμάτητα. Ρίξτε μια ματιά γύρω σας και αυτό που κυρίως θα δείτε να εκπέ­μπεται είναι φόβος και ανοησία. Όπως λένε και οι Depeche Mode σε ένα από τα τελευταία τους τραγούδια: «We’re Going Backwards».

Κάνοντας τον δικό σου απολογισμό, ποια θεωρείς την πιο σημαντική στιγμή σου στην τηλεόραση;

Θα αντικαταστήσω τη λέξη «σημαντική» με τη λέξη «ιδιαίτερη» και θα απαντήσω ότι, τουλάχιστον για εμένα, ιδιαίτερη στιγμή, και προσωπικά και δημιουργικά, ήταν τα δύο ντοκιμαντέρ που έκανα για την ActionAid στην Αφρική, επειδή ήταν κινηματογραφικές δουλειές, αλλά κυρίως για το ανθρώπινο κομμάτι τους.

Πηγή: www.gossip-tv.gr