“Κάθε φορά είναι και ένα βήμα παραπάνω.” Με τα λόγια αυτά η φαρμακοποιός Νικολέτα Γεράρδη περιγράφει τη συμμετοχή της στους αγώνες δρόμου. «Ξεκίνησα με μικρούς αγώνες, μετά συμμετείχα σε μαραθώνιους και σε αγώνες βουνού» μας είπε έχοντας προηγηθεί επίμονο πρέσινγκ να μας μιλήσει για την αγάπη της για το τρέξιμο. « Το πιο μεγάλο και το πιο εντυπωσιακό που έχω κάνει είναι στο Παρανέστι τα 110 χιλιόμετρα αγώνα μέσα στο βουνό» ανέφερε για να εξηγήσει βλέποντας το γεμάτο έκπληξη βλέμμα μας, 110 χιλιόμετρα τρέξιμο; «Δεν είναι συνέχεια τρέξιμο, υπάρχουν ανηφορικά κομμάτια και εκείνα τα διανύεις περπατώντας, επίσης σταματάς και στους σταθμούς ανεφοδιασμού.»
Η μετρίως λέγειν αλλά πολλαπλασίως πράττειν Νικολέτα τερμάτισε σ’ αυτό τον δύσκολο αγώνα σε 19 ώρες με την σημείωση πως «σε τέτοιου είδους αγώνες αναμετράται ο αθλητής με τα δικά του όρια.» Από το 2011 και μετά ξεκίνησε να προπονείται συστηματικά, να τρέχει στο γήπεδο, μετά να παίρνει μέρος στους τοπικούς αγώνες, όπως στην Νυμφαία «και», όπως λέει, «το ένα έφερε το άλλο».
«Τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότεροι ασχολούνται με τέτοιου είδους αθλήματα.» παρατηρούμε κι εκείνη συμφωνεί μαζί μας και σημειώνει «έχει γίνει λίγο της μόδας, αλλά επειδή ακριβώς έχει πολλά οφέλη είναι και πολύ ευχάριστο, έτσι όλο και πιο πολύς κόσμος ασχολείται ολοένα και πιο πολύ.»
Πώς νιώθετε κάθε φορά που φτάνετε στον τερματισμό ρωτάμε την Κομοτηναία αθλήτρια αγώνων δρόμου και αντοχής. «Ανακούφιση, ευχαρίστηση, ικανοποίηση ότι τα κατάφερα» μας απαντά χωρίς δεύτερη σκέψη. «Εξαρτάται από το είδος, αν είναι κάτι για διασκέδαση είναι διαφορετικά από το να το δουλεύεις πολύ καιρό, να προπονείσαι. Είναι διαφορετικά τα συναισθήματα.»
Από όλες τις συμμετοχές της μέχρι τώρα ξεχωρίζει τον μεγάλο αγώνα στο Παρανέστι της Δράμας γιατί, όπως λέει, ήταν μια φοβερή διαδρομή, πάρα πολύ όμορφη, με εκπληκτική φύση. «Δεν έχω ξαναδεί βουνό τόσο πολύ και τόσο όμορφο, με εντυπωσίασε. Είναι ένας αγώνας σε μέρη όπου που δεν έχουμε πρόσβαση, δεν είναι εύκολο να πας μόνος σου, οπότε συμμετέχοντας σε έναν τέτοιο αγώνα είναι πιο εύκολο να τα δεις όλα αυτά και να τα θαυμάσεις.»
Σκεφτήκατε ποτέ να τα παρατήσετε ενώ ήδη παίρνετε μέρος; «Πάρα πολλές φορές σκέφτηκα στη διάρκεια του αγώνα να τα εγκαταλείψω και φαντάζομαι ότι δεν είμαι η μόνη μου.» μας απάντησε και στο ερώτημα «Τι είναι αυτό που κρατάει έναν αθλητή σε έναν αγώνα, ο εγωισμός;» εκείνη σημείωσε «Είναι προσωπικό αυτό που κάθε φορά σε κρατάει. Λες «μέχρι τον επόμενο σταθμό», κι ύστερα «μέχρι τον επόμενο σταθμό» και κάπως έτσι βγαίνει όλη η διαδρομή. Δεν είμαι η μόνη που το κάνει το κάνουν και πάρα πολλοί συμπολίτες μας τώρα που έχει γίνει πιο δημοφιλής ενασχόληση και έχει αυξηθεί ο κόσμος. Υπάρχουν πολλοί που ασχολούνται και με το τρέξιμο και με τις υπερ αποστάσεις. Δεν είναι κάτι δύσκολο.»
Με τον άντρα της γνωρίστηκε σε έναν τέτοιο αγώνα. Έκτοτε ασχολούνται μαζί με το τρέξιμο, έχει γίνει, όπως λέει, τρόπος ζωής. «Είναι κομμάτι της καθημερινότητάς μας κι απολαμβάνουμε τα οφέλη, εκτόνωση, ευεξία. Είναι μέρος της καθημερινότητάς μας, της ζωής μας.»
Φώτο:Νικολέτα Γεράρδη ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφία:Μαρία Νικολάου
Πηγή: www.ert.gr
Discussion about this post