Η Ελλάδα έχει τρεις βασικούς τομείς ανάπτυξης, την ναυτιιλία, τον τουρισμό και την ηλεκτρική ενέργεια. Στον τομέα της πράσινης ενέργειας που ξεκίνησε στην Ελλάδα την δεκαετία του 1990, γίνανε πολλές προσπάθειες για να φτάσουμε στην σημερινή κατάσταση από πολύ άξιους ανθρώπους, επιστήμονες και μη. Καθώς έχουμε άφθονα τα δύο κύρια συστατικά που χρειαζόμαστε, τον άνεμο και τον ήλιο. θα μπορούσαμε σήμερα να είμαστε “Η Μέκκα” της πράσινης ενέργειας.
Κατά την πορεία μας στην Ελλάδα, όσοι αγαπήσαμε την πράσινη ενέργεια, όχι μόνο για οικονομικούς και εμπορικούς λόγους, αλλά κυρίως σαν οραματιστές ιδεολόγοι, θέλαμε να δημιουργήσουμε σε αυτόν τον κόσμο την καθαρή πηγή ενέργειας και θα θέλαμε πολύ μάλιστα να σταματίσουμε τα εργοστάσια του λιγνήτη (θερμικά εργοστάσια) που κατά την λειτουργία τους δεν προσφέραν τίποτα άλλο παρά την καταστροφή του περιβάλλοντος. Στη δειάρκεια αυτή του αγώνα μας αντιμετωπίσαμε πολλούς σκόπελους, μεγάλη γραφειοκρατεία και συγκρούσεις μεγάλων συμφερόντων. Η ευρωπαική ένωση εώς και σήμερα ουδέποτε έιχε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα για την ανάπτυξη όλων των ευρωπαικών κρατών σχετικά με την πράσινη ενέργεια. Έτσι λοιπόν άλλες ευρωπαικές χώρες είναι πιό μπροστά και άλλες, όπως εμείς, μείναμε πιο πίσω σε ανάπτυξη.
Σαν Έλληνες, που αυτό που μας ενδιαφέρει είναι το να στηρίξουμε και να προωθήσουμε την οικονομία μας, να απασχοληθούν χιλιάδες άνθρωποι και να υπάρξουνε ακόμη χιλιάδες μικροπαραγωγοί πράσινης ενέργειας. Δυστηχώς, ενώ γίνανε κάποια βήματα για την επίτευξη αυτών των στόχων, απο κυβέρνηση σε κυβέρνηση αλλάζανε τα πάντα. Αντί να υπάρχει κάποιο οργανωμένο σχέδιο και σύστημα ανεξαρτήτου κυβερνήσεως το οπόιο θα προωθούσε με σταθερά βήματα την πράσινη ενέργεια, εμείς βγάζαμε νόμους που ο ένας κατέρριπτε τον άλλον. Δεν είναι δυνατόν σε μία κεντροευρωπαϊκή χωρα όπως η Γερμανία, που η ηλιοφάνεια της μετριέται σε κάτι λίγες ώρες ετησίως σε σύγκριση με την Ελλάδα, να υπάρχουν σήμερα περισσότερα φωτοβολταϊκά σε ποσοστό, έναντι της Ελλάδος. Το ίδιο υσχίει και για την αιολική ενέργεια, ενώ έχουμε ένα από τα καλύτερα αιολικά δυναμικά που περνάει από τους νομούς Έβρου και Ροδόπης και καταλήγει στην Έυβοια και εκεί διασπάται στα νησιά μας (Εξού και τα νησιά μας που έχουν αδιάκοπους δυνατούς ανέμους, όπως οι Κυκλάδες). Παρ’ όλα αυτά, σε κάποιες καλές εποχές, πριν περίπου δεκαπέντε με είκοσι χρόνια και μάλιστα μετά απο πιέσεις της Ευρωπαικής ένωσης (Καθώς είχαμε ακόμη σαν κράτος και πρόστιμα λόγω του ότι δεν είχαμε πιάσει τα απαιτούμενα MW στην πράσινη ενέργεια.) Δημιουργήσαμε κάποια μεγάλα αιολικά πάρκα τα οποία, επειδή ο σχεδιασμός τους ήταν σχεδόν πρόχειρος, και προήλθε απο συμφέροντα μεγάλων εταιριών, δημιουργήσαμε σε ορισμένα σημεία και αιολικά πάρκα εκτρώματα που έχουνε μεγάλη οπτική όχληση.
Σήμερα οι ανεμογεννήτριες που χρησιμοποιούμε είναι υσχίος των τριών MW. Αυτές οι μηχανές πιάνουν σε ύψος εώς και εκατόν πενήντα μέτρα. Το γεωγραφικό τοπίο της Ελλάδος,με μία ύπαιθρο γεμάτη χλωρίδα και πανίδα με χυμμάρους και ποταμούς, με ρυάκια, δεν σηκώνει τέτοιου είδους επεμβάσεις. Δεν σηκώνει ταιράστιους δρόμους εώς και επτά- οχτώ μέτρων διάνοιξης μέσα στα βουνά, χιλιάδες τόνους μπετών και σιδήρου για να γίνει η βάση των μηχανών και εν συνεχεία την στήλωση των ανεμογεννητριών, την αποξύλωση δέντρων, την κατασκευή δρόμων για να περάσει η ηλεκτρική γραμμή που συνδέει τα ηλεκτρικά μας πάρκα. Και αφού συνέβησαν όλα αυτά κυρίως απο Ελληνικές εταιρείες σαν develops, στην συνέχεια, η πλειοψηφία σχεδόν αυτών των αιολικών πάρκων εξαγοράστηκαν απο ξένες εταιρείες κυρίως ευρωπαικές και έτσι αυτές αποκόμμισαν και αποκκομίζουν μέχρι σήμερα τα κέρδη από το ελληνικό αιολικό δυναμικό εις βάρος του δικού μας περιβάλλοντος.
Στα φωτοβολταικά, ενώ δεν έχουμε περιβαλλοντικές επιπτώσεις, ξαφνικά και ενώ είμασταν σε πολύ καλό δρόμο ανάπτυξης, και ενώ απασχολόντουσαν χιλιάδες άτομα, ξαφνικά το 2014- 2015 ήρθε η καταστροφή, με τον ευκολότερο τρόπο. Κατέβηκε η τιμή της KW, όπως έιναι ακόμη κατεβασμένη και σήμερα, σε μία σχεδόν εξευτελιστική τιμή. Και έτσι λοιπόν η μυωμένη τιμη της KW σε συνδιασμό με την υψηλή φορολογία, τις συχνές αλλαγές της νονμοθεσίας, απομάκρυναν τον κάθε επενδυτή, ασχέτως budget και εθνικότητας.
Σήμερα φτάσαμε σε σημείο, το κάθε project που αφορά την πράσινη ενέργεια, αιολικό η φωτοβολταικό, για να πάρει το PPI(Συμβόλαιο αγοροπωλησίας με τη Δ.Ε.Η.) θα πρέπει να περάσει απο μυοδοτικό διαγωνισμό. Βέβαια εώς τώρα οι διαγωνισμοί που γίνανε ήτανε σε μία κατάσταση… Αλαλούμ. Με αποτέλεσμα να μην ξέρεις, το project το οποίο ανέπτυξες για χρόνια μέχρι να το υλοποιήσεις και το φτάσεις στο διαγωνισμό, για το οποίο έχεις ξοδέψει κόπο και χιλιάδες ευρώ, ποιά θα είναι η κατάληξη του. Στον διαγωνισμό αυτόν πάνε τα φωτοβολταικά από 100 KW αλλά και πιθανών οι μικρές ανεμογεννήτριες από 60 KW.
Για εμένα θα πρέπει να γίνει ένας νέος σχεδιασμός για την πράσινη ενέργεια στην Ελλάδα, που να μπορέσει να κρατήσει τον κόσμο στην επαρχία, να μπορέσει να δώσει στον γεωργο, κτηνοτρόφο, μικροεπαγγελματία ένα εισόδημα επιπλέων. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν σχεδιαστεί το να επιτρέπονται τα μικρά φωτοβολταικά απο 10 εώς 100 KW και ανεμογεννήτριες απο 50 KW εώς και 100 τα οπόια αυτά έργα θα έχουν μία fixing tarrif τιμή για να μπορέσει ο μικρός επενδυτής να υπολογίσει τα έσοδα και τα έξοδα του. Με αυτόν τον τρόπο πέρα απο την ενίσχυση την επαρχίας, κάτι που πρέπει να γίνει άμεσα για την Ελλάδα, θα ενισχύσει πολλές επαρχιακές οικογένειες, είτε δίνοντάς τους την ευκαιρία να επενδύσουν σε ένα σίγουρο εισόδημα της πράσινης ενέργειας, είτε μέσω εργασίας τους ως τεχνίτες, συντηριτές στα έργα, αλλά ακόμη και στηρίζοντας την τοπική οικονομία μέσω των αγορών που θα γίνουν για την υλοποίηση του έργου.
Η Ελλάδα πρέπει να ενισχυσει την μέση αλλά και χαμηλή τάση του δικτύου της Δ.Ε.Η. που συχνά εμφανίζει ανάγκες ενέργειας(πτώση τάσης). Να αποφύγουμε τα εκτρώματα και την καταστροφή των βουνών μας, που γιναν από τα μεγάλα αιολικά πάρκα. Τα έσοδα απο την παραγωγή ενέργειας να παραμείνουν στην Ελλάδα, ενισχύοντας την τοπική οικονομία. Έτσι λοιπόν θα πρέπει τα αρμόδια υπουργεία και η ΡΑΕ να κάνουν αυτό τον νέο σχεδιασμό και να έχουν σαν βάση τα φωτοβολτυαικά 10,20,50 100 KW και της μικρές ανεμογεννήτριες 50 εώς 120 KW. Εάν δωθεί μία καλή τιμή fixing tarrif για αυτά τα δύο, να είστε σιγουροι πως χιλιάδες κόσμος θα προσπαθήσει να αναπτύξει κάποιο μικρό έργο, βέβαια όμως πέρα απο την καλή τιμή ανα KWh, να έχουμε μία μικρότερη εφορία, όπως ένα 20% και τρίτων να εκλείψουμε όσο μποροεύμε την γραφειοκρατία στο κομμάτι της αδειοδότησης, να μυώσουμε όσο γίνεται της μη απαραίτηες άδειες, όπως πριν 20 χρόνια πριν πέρναμε άδειες απο τον Ο.Τ.Ε. και τον εθνικό οργασμό τουρισμού, Ενώ το project απείχε 150 χιλιόμετρα απο την θάλασσα.
Aπό τον παραγωγό ηλεκτρικής ενέργειας και σύμβουλο επιχειρήσεων Α.Π.Ε. Γιώργο Βουλγαράκη
Discussion about this post