Εκατοντάδες τα αυτοκίνητα που κατακλύζουν την πόλη της Αλεξανδρούπολης καθημερινά, εν μέσω σφινοειδών ελιγμών, κορναρισμάτων και γιατί όχι, φωνακλάδικων αψιμαχιών. Αν μη τι άλλο, η αγένεια και το θράσος αποτελούν εχέγγυο ασφαλούς εισόδου στο club του καθωσπρέπει Έλληνα που αφηνιάζει μόλις πιάσει στα χέρια του το τιμόνι του δίτροχου ή τετράτροχου status symbol του.
Το κυκλοφοριακό είναι ένα από τα πολλά προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει ο πολίτης της Αλεξανδρούπολης.
Με την αναπτυξιακή έκρηξη που γνώρισε ο τόπος την περίοδο των ’90 και ’00, η αγορά του αυτοκινήτου έφτασε σε τέτοια δυσθεώρητα ύψη που όμοια τους μάλλον θα αργήσουμε να ξαναδούμε. Οι εποχές που κάθε οικογένεια μπορούσε να διαθέσει το υπερπλεόνασμά της για αγορά τροχοφόρου, που άγγιζε πολλές φορές και ξεπερνούσε τα ταμειακά διαθέσιμά της, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.
Τι να κάνουμε; Οι αμαρτίες του παρελθόντος παιδεύουν τις νέες γενιές. Είναι πραγματικά μέρες που το κέντρο της πόλης παθαίνει κολπική μαρμαρυγή από τα αυτοκίνητα. Είναι να απορεί κανείς, πώς σε μια πόλη στην οποία φτάνει κάποιος οπουδήποτε με τα πόδια σε διάρκεια λιγότερης του μισαώρου, να δημιουργείται τόσο μεγάλο πρόβλημα. Είναι η συνήθεια, είναι η τεμπελιά του Νεοέλληνα ή και τα δύο;
Είναι λογικό. Μια πόλη που ξεπέρασε τα όρια ανάπτυξής της την περίοδο των παχιών αγελάδων, τότε που η οικοδομή έσφυζε από ζωή και τα γιαπιά ξεφύτρωναν σε κάθε τετράγωνο, μια πόλη της οποίας οι δρόμοι δημιουργήθηκαν για τον μισό αριθμό οχημάτων από ότι τώρα να παθαίνει έμφραγμα σε καθημερινή βάση.
Ας ελπίσουμε πως, όχι ότι δεν συμβαίνει ήδη, περισσότεροι Αλεξανδρουπολίτες να πιάσουν στα χέρια το ποδήλατό τους και να βελτιώσουν και τη δική τους ζωή, αλλά ακουσίως τη ζωή των συμπολιτών τους. Βέβαια, τα σχέδια δημιουργίας του ανατολικού περιφερειακού είναι ακόμη στα σκαριά, αλλά καλομελέτα κι έρχεται!
Του Ηλία Αβραμίδη
Discussion about this post