Για την εικόνα εγκατάλειψης που παρουσιάζουν οι δασικές εκτάσεις στον Έβρο, για τη ανάγκη να ρυθμιστούν νομοθετικά οι περιοχές των δασικών γαιών αλλά και το να επιτρέπεται η παρουσία των κυνηγών μέχρι τη συνοριογραμμή αναφέρθηκε στην παρέμβασή του στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Προστασίας του Περιβάλλοντος ο Βουλευτής Έβρου κι Επίτιμος Αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ, Αναστάσιος Δημοσχάκης.
Συγκεκριμένα είπε μεταξύ άλλων ότι:
• Πλησίον του ποταμού Έβρου υπάρχουν πολλές εκτάσεις με δέντρα αυτοφυή, οι οποίες έχουν καταστεί μη προσβάσιμες
• Παρουσιάζουν εικόνα πλήρους εγκατάλειψης, περιορίζεται η βοσκήσιμη γη με αποτέλεσμα αυτά τα δάση να μην έχουν κάποια χρηστικότητα για την τοπική κοινωνία.
• Σε δασικές εκτάσεις που έχουν καταστεί στο παρελθόν στόχος εμπρηστών φυτρώνουν και πάλι χόρτα χαμηλής βλάστησης, το καλοκαίρι ξεραίνονται, δεν καθαρίζονται κι έτσι γίνονται και πάλι στόχος νέων πυρκαγιών.
• Οφείλει η Κυβέρνηση να φέρει το Νόμο που θα καθορίζει σε ποιες περιοχές της χώρας θα υπάρχουν δασικές γαίες.
• Δεν υπάρχει επαρκής αντιπλημμυρική θωράκιση της περιοχής πλησίον του Έβρου μέσα & από τη δενδροκομία.
• Είναι ανάγκη να ρυθμιστεί με Νόμο να επιτρέπεται η παρουσία των κυνηγών μέχρι τη συνοριογραμμή με κανόνες και σχέδιο, είτε προς τη μεριά της Τουρκίας, είτε προς την πλευρά της Βουλγαρίας.
• To 2006 μετά τις πυρκαγιές της Πάρνηθας, όπως και το 2007 μετά τις φωτιές στην Ηλεία το τότε Υπουργείο Περιβάλλοντος είχε φέρει υλοτόμους από διάφορες περιοχές της Ελλάδας, ανάμεσά τους κι από τον Έβρο, όπου έκοψαν όλα τα καμένα δέντρα και τα έκαναν κορμοδέματα και κορμοπλέγματα για να μην έχουμε πλημμυρικά φαινόμενα, όπως αυτά τα πρόσφατα στη Μάνδρα.
• Ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να λειτουργήσει και για το δάσος, το θέμα όμως είναι αν σκέφτεται η Κυβέρνηση να τον εμπιστευτεί, εκχωρώντας καθήκοντα ή αρμοδιότητες, ακόμα και στο πλαίσιο ενός Τοπικού Δήμου ή Συλλόγου.
Δείτε την πρώτη παρέμβασή του
«Βρίσκομαι στην Επιτροπή σας, σε αντικατάσταση συναδέλφου μου. Επειδή δεν μου αρέσει η αβλαβής διέλευση και επειδή το θέμα το οποίο συζητείται σήμερα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον και επειδή κουβαλώ τις εμπειρίες της υπαίθρου, καταρχήν ως έφηβος σε ένα χωριό του Έβρου και τώρα πλέον ως Βουλευτής αυτού, θα ήθελα να καταθέσω, έτσι πρόχειρα, τις εμπειρίες μου, οι οποίες πιστεύω, ότι στον Υπουργό και στους συνεργάτες του να είναι χρήσιμες.
Έχουμε δάση σε δημόσιες εκτάσεις με δέντρα αυτοφυή, πλησίον του ποταμού Έβρου και των παραποτάμων αυτού, καθώς επίσης και στα ρέματα και στους χειμάρρους που εκβάλλουν είτε στον ποταμό, είτε στους παραποτάμους του, με αποτέλεσμα, με την πάροδο του χρόνου να έχουν καταστεί μη προσβάσιμα, διότι λείπει η ανθρώπινη παρουσία. Αυτήν την οποίαν είχαμε βιώσει στα χρόνια της παιδικής μας και εφηβικής μας ηλικίας. Άνθρωποι μας, οι οποίοι με έγκριση των κατά τόπους δασαρχείων αλλά και με έγκριση της τοπικής τότε κοινότητας, προέβαιναν στην αραίωση όλων αυτών των δασών, περιορισμένων δασών σε έκταση, αλλά ωστόσο όμως, δημιουργούσαν μέσα από αυτήν τη διαδικασία της οικογενειακής υλοτόμησης και έδιναν ζωή σε αυτά τα δάση των περιορισμένων εκτάσεων. Αυτά τα δάση, κυρίως ήταν από θάμνους χαμηλής βλάστησης, αλλά και αυτοφυή, όπως είναι οι άγριες λεύκες, οι μουριές και όχι μόνον.
Βλέπουμε ότι αυτή η εικόνα που σήμερα αντιμετωπίζουμε είναι μία εικόνα της πλήρους εγκατάλειψης. Και περιορίζεται η βοσκήσιμη γη, αλλά ταυτόχρονα αυτά τα δάση δεν είναι χρήσιμα, δεν είναι κατάλληλα και κυρίως όταν λέμε χρήσιμα και κατάλληλα εννοούμε για την τοπική κοινωνία. Βέβαια στο οικοσύστημα είναι χρήσιμο να το συζητούμε. Το καταθέτω αυτό και πιστεύω ότι ίσως κύριε Υπουργέ να σας είναι χρήσιμο.
Επίσης θα ήταν σκόπιμο να αναφερθεί ότι δάση ή δασικές εκτάσεις, περιοχές που έχουν καταστεί στόχος εμπρησμών, αλλά και εκτεταμένων πυρκαγιών, μετά από την καταστροφή και μετά από το πέρασμα του χρόνου μιας πενταετίας, δεκαπενταετίας έχουμε πράγματι μετεξέλιξη πάλι σε δάσος, αλλά όμως πλήρως εγκαταλελειμμένο, διότι τα χόρτα της χαμηλής βλάστησης, τα οποία το καλοκαίρι ξεραίνονται, καθίσταται πάλι αυτό το δάσος στόχος εμπρησμών και ενδεχομένων πυρκαγιών, ενώ θα έπρεπε ένας νοικοκύρης, όπως πρέπει να είναι το ελληνικό κράτος με τις υφιστάμενές του υπηρεσίες να προβαίνει στην αραίωση αυτών των αυτοφυών δέντρων όπως είναι τα πεύκα και άλλα δέντρα που κοσμούν τα ελληνικά δάση και όμως έχουν δεχθεί καίρια πλήγματα από τις πυρκαγιές.
Επίσης θα ήθελα να αναφερθώ στο νόμο που περιμένουμε να καταθέσει η κυβέρνησή σας σε ότι αφορά κύριε Υπουργέ την δάσωση γαιών. Ένα αντικείμενο φυσικά που αγγίζει και το δικό σας Υπουργείο, αλλά και το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, διότι θα πρέπει να γνωρίζει ο κάθε παράγοντας και ο κάθε πολίτης που και σε ποια περιοχή μπορεί κανείς να προβεί σε δεντροκομία, διότι αλλού θα έπρεπε να έχουμε για παράδειγμα τις μουριές για το Σουφλί και αλλού βλέπουμε να φυτεύονται. Θα πρέπει κάποια στιγμή να αποφασίσει η κυβέρνηση να φέρει αυτό το νόμο που θα καθορίσει σε ποιες περιοχές της χώρας θα έχουμε δάσωση γαιών.
Θα ήθελα να πω σε ότι αφορά πάλι την περιοχή μου ότι πλησίον του ποταμού για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τα επαναλαμβανόμενα πλημμυρικά φαινόμενα, ξεκίναγαν αμέσως από την όχθη και προς το εσωτερικό της χώρας τα αλσύλλια ή τα μικρά δάση με τα αρμυρίκια. Στη συνέχεια είχαμε τα αμμουδερά εδάφη που φυτεύονταν με λεύκες, διότι ήταν απαραίτητο αυτό το ξύλο για να μπορέσει κανείς να το χρησιμοποιήσει για στέγες και όχι μόνο.
Στην συνέχεια ήταν οι μουριές, διότι ήταν ένα δέντρο που χρησιμοποιούταν για την σηροτροφία της περιοχής μου. Από εκεί και πέρα ήταν η καλλιεργήσιμη περιοχή ανάλογα με το σύστημα της πολυκαλλιέργειας που ακολουθούσαμε. Αυτή η εικόνα κύριε Υπουργέ σήμερα λείπει, διότι δεν έχουμε την αντιπλημμυρική θωράκιση της περιοχής και μέσα από την δενδροκομία.
Επίσης θα ήθελα να αναφερθώ στους κυνηγούς, επειδή είναι αντικείμενο του Υπουργού και ήταν παρών σε όλες τις εκδηλώσεις της Ελληνικής Συνομοσπονδίας. Σύμφωνα με τον ελληνικό νόμο απαγορεύετε στις περιοχές, οι οποίες είναι πλησίον των συνόρων μας είτε από την πλευρά της Βουλγαρίας είτε από την πλευρά της Τουρκίας να κατέλθουν στον ποταμό οι κυνηγοί μας, με αποτέλεσμα σε μία εγκαταλελειμμένη ύπαιθρο που κάποτε σε κάθε χωράφι, παρά χωράφι υπήρχε ανθρώπινη παρουσία, να κυνηγούν τους κυνηγούς οι υπηρεσίες οι αρμόδιες σύμφωνα με το νόμο, παρά το ότι δεν πιστεύουν σε αυτή την πρακτική, ενώ θα μπορούσατε κύριε Υπουργέ θεσμοθετημένα και νομοθετημένα με κανόνες που θα μπορούσαν αυτοί οι άνθρωποι μας να κατεβαίνουν μέχρι τα σύνορα, μέχρι την συνοριογραμμή, διότι υπάρχουν αγριογούρουνα και όχι μόνο, και άγρια ζώα που πραγματικά μας κάνουν σοβαρότατες ζημιές στις παραγωγές μας.
Αν και ήθελα και άλλα να σας πω για την οικονομία του χρόνου, θα τα πω στην Ολομέλεια όταν με το καλό θα φέρετε το νόμο για συζήτηση».
«Το 2006, μετά τις πυρκαγιές της Πάρνηθας, το Υπουργείο Χωροταξίας και Περιβάλλοντος, κατέβασε τους υλοτόμους του Νομού Χαλκιδικής, του Νομού Έβρου και του Νομού Τρικάλων και αυτοί έκοψαν όλα τα καμένα δέντρα και έκαναν τα κορμοδέματα και τα κορμοπλέγματα, προκειμένου να αποτρέψουν τα πλημμυρικά φαινόμενα και μάλιστα σε κατοικημένες περιοχές, όπως ζήσαμε τελευταία, ιδιαίτερα, στην περιοχή της Μάνδρας. Ωστόσο, αυτό επαναλήφθηκε και το 2007, σε ό,τι αφορά τις πυρκαγιές της Πελοποννήσου και κυρίως της Ηλείας.
Όλους αυτούς τους υλοτόμους, η Ελληνική Αστυνομία, διά του ομιλούντος ως Αρχηγού αυτής, τους φιλοξενήσαμε στη σχολή Θρακομακεδόνων, στην Αμυγδαλέζα, εκεί, όπου ήταν το προαναχωρησιακό κέντρο. Εμείς, σε αυτό το χώρο, είχαμε φιλοξενήσει όλη την ενισχυτική δύναμη της Ελληνικής Αστυνομίας από την επαρχία, ενόψει των ολυμπιακών αγώνων.
Επειδή είδα ότι, ο ιδιωτικός τομέας, κ. Υπουργέ, λειτουργεί θεραπευτικά πολλές φορές και για το δάσος, έστω και σε αυτό που έχει καεί, σκέφτεστε τώρα, μέσα από αυτή τη διαδικασία να αναθέσει τα καθήκοντα ή να εκχωρήσετε αρμοδιότητες που έχει το Ελληνικό Κράτος στον ιδιωτικό τομέα, όπως αυτός εκφράζεται, ακόμα και στον τοπικό Δήμο και Σύλλογο; Μια εταιρεία, η οποία θα είναι υπό την αυστηρή καθοδήγηση και εποπτεία του Ελληνικού Κράτους, γιατί ως γνωστόν στα περισσότερα το Ελληνικό Κράτος δεν έχει ευδόκιμη διαδρομή. Ευχαριστώ πολύ».
Discussion about this post