Εκείνος από την Χαλκίδα. Εκείνη από την Κέρκυρα.Οι δύο μαζί στην Κομοτηνή. Ο έρωτας είναι η αιτία και το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο που τους έφερε πιο κοντά. Κοινό σημείο, οι σπουδές στο Τμήμα Φιλολογίας, τεταρτοετείς πια, με κλασσική ειδίκευση Αρχαία – Λατινικά..
Καθημερινά μαζί. «Είναι ωραίο να μοιράζεσαι με κάποιον την καθημερινότητά σου. Κάποιον που τον καταλαβαίνεις και σε καταλαβαίνει, που περνάτε τα ίδια » δηλώνει η Ζωή κι ο Πάνος προσθέτει «Γνωριστήκαμε στο δεύτερο εξάμηνο των σπουδών μας κι έκτοτε όλα είναι πιο εύκολα, εξετάσεις, διάβασμα, εργασίες». Όταν εκείνος περνά ένα μάθημα η Ζωή χαίρεται. Όταν εκείνη διαβάζει, ο Πάνος παίρνει δύναμη και κουράγιο και συνεχίζει τη μελέτη του. «Έχουμε τα ίδια ζητήματα να αντιμετωπίσουμε, οπότε καταλαβαίνει καλά ο ένας τον άλλο » δηλώνει ο Πάνος και η Ζωή αποκαλύπτει ότι δεν μπορεί να φανταστεί το μέλλον τους. «Ίσως στην Ιταλία. Μια χώρα πιο κοντά στις σπουδές μας» σημειώνει και φαίνεται να «ταξιδεύει ήδη».
Και οι δύο καλούνται, με την ολοκλήρωση των σπουδών τους, να αντιμετωπίσουν τα ζητήματα της εποχής: ανεργία, χαμηλά ημερομίσθια, ελάχιστες δυνατότητες αξιοποίησης των προσόντων τους. Αυτό σας τρομάζει; ρωτάμε το νεαρό ζευγάρι που απολαμβάνει τον γλυκό Σεπτέμβρη στην Κομοτηνή. «Ναι, αλλά θα τα καταφέρουμε» απαντούν και οι δύο. Μην κλείνοντας την πόρτα ακόμη και στην ιδέα της μετανάστευσης. «Πολλοί νέοι το έχουν κάνει. Γιατί όχι κι εμείς;» αναρωτιούνται μην κρύβοντας ότι και οι δύο θέλουν να το «παλέψουν» στην Ελλάδα. Μαζί; ρωτάμε ακούγοντας τους να απαντούν με ένα «μακάρι». Ο χρόνος θα δείξει…
Φώτο:Ο Πάνος και η Ζωή στην Κομοτηνή Φωτογράφος:Μαρία Νικολάου
Discussion about this post