Στις 15 Οκτωβρίου «Ο ΔΗΚΤΗΣ» της Καθημερινής δημοσίευσε ένα κείμενο με τίτλο: «Προβληματισμός για τον νέο τερματικό σταθμό αερίου στην Αλεξ/πολη». Εκεί καταγράφονταν οι προβληματισμοί του Διαχειριστή Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου (ΔΕΣΦΑ) για τον τερματικό σταθμό φυσικού αερίου της Αλεξ/πολης, τον οποίο βλέπει ανταγωνιστικά με τον σταθμό της Ρεβυθούσας που διαχειρίζεται. «Ο προβληματισμός, όπως μεταφέρεται από την πλευρά του ΔΕΣΦΑ, σημειώνεται στο σχόλιο, συνδέεται με το γεγονός ότι μετά την αναβάθμιση της Ρεβυθούσας με την ολοκλήρωση της τρίτης δεξαμενής μέσα στον Ιούνιο του 2018 και με βάση τα δεδομένα της σημερινής ζήτησης αερίου, η χρήση της (δεξαμενής) θα καλύπτει μόλις το 20% της δυναμικότητάς της. Αυτό σημαίνει ότι επιπλέον αύξηση της εγχώριας ζήτησης θα μπορεί να καλυφθεί από τη Ρεβυθούσα και άρα δεν υπάρχει λόγος το σύστημα να επιβαρυνθεί με πρόσθετο κόστος ενός δεύτερου τέρμιναλ». Είναι αυτονόητο λοιπόν ότι το τέρμιναλ της Αλεξ/πολης υπερβαίνει τις ανάγκες της χώρας και δεν έχει καμιά σχέση με την εξυπηρέτηση τους.
Η ίδια εφημερίδα, με τίτλο «Επενδύσεις σε Αλεξανδρούπολη φέρνει ο σταθμός LNG», μας ενημέρωνε στις 4/11/2017: «…Το επιχειρηματικό σχήμα του σταθμού (σημ. εννοεί τον πλωτό τερματικό σταθμό στα ανοιχτά της Μάκρης) αναμένεται ότι θα ενδιαφερθεί για την απόκτηση ή /και παραχώρηση του λιμένα της Αλεξ/πολης, ενώ ο όμιλος Κοπελούζου φέρεται ακόμη να έχει αποκτήσει μεγάλες εκτάσεις στη βιομηχανική περιοχή (ΒΙΠΕ) της Αλεξ/πολης…. Η δυναμικότητα του σταθμού… ανταγωνίζεται εκείνη του ΤΑΡ δεδομένου ότι θα φθάσει στο 65% της δυναμικότητάς του. Το πιο σημαντικό είναι ότι ο πλωτός αυτός σταθμός θα αποτελέσει στη περιοχή την πρώτη πύλη φυσικού αερίου προς την Ευρώπη… Σημειώνεται ότι ο σταθμός της Ρεβυθούσας αξιοποιείται για να καλύψει αποκλειστικά ενεργειακές ανάγκες της εγχώριας αγοράς και ως συνέπεια δεν αποτελεί ενεργειακή πύλη για την υπόλοιπη Ευρώπη». Μάλιστα σε επικοινωνία του γράφοντος, ο συντάκτης του κειμένου ισχυρίστηκε ότι «η Ρεβυθούσα θα ωχριά μπροστά στην Αλεξ/πολη» και ότι προοπτικά η δυναμικότητα του πλωτού σταθμού θα φθάσει τη δυναμικότητα του ΤΑΡ.
Τα ίδια αναπαρήγαγε η εβδομαδιαία εφημερίδα της Θράκης «Θράκη Press» με τίτλο «Ανταγωνιστικό προς Ρεβυθούσα το LNG της Αλεξανδρούπολης» στις 20 Οκτωβρίου 2017. Αλλά και ο εγκυρότερος όλων, ο Αν ΥΠΕΝ Σωκράτης Φάμελλος σε συνέντευξη στον Ρ/Σ Status 94.2 FM της Αλεξανδρούπολης στις 3 Δεκεμβρίου 2017, χαρακτήρισε το δυναμικό του έργου του υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Αλεξανδρούπολη ισοδύναμο με τον σταθμό της Ρεβυθούσας. Βέβαια, θα αποδειχθεί πολλαπλάσιο της Ρεβυθούσας, διότι η Ρεβυθούσα αποτελεί την πύλη εισόδου φυσικού αερίου για την Ελλάδα ενώ η Αλεξ/πολη θα αποτελέσει την πρώτη πύλη εισόδου αερίου για χώρες με πολλαπλάσιες ανάγκες όπως π.χ. η Ουκρανία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία ώστε να απεξαρτηθούν από το ρωσικό φυσικό αέριο, σύμφωνα με τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ.
Ποια είναι η Ρεβυθούσα; Η Ρεβυθούσα είναι ένα μικρό νησί του Σαρωνικού, ακατοίκητο, όπου από το 1999 λειτουργεί ο Τερματικός Σταθμός Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου της χώρας. Με τις εργασίες αναβάθμισής του μπορεί να τροφοδοτεί το Εθνικό Σύστημα Μεταφοράς με 5,2-5,3 δισεκατομμύρια κ. μ. φυσικού αερίου ετησίως ενώ με την κατασκευή της 3ης δεξαμενής που ολοκληρώνεται θα αυξήσει το συνολικό χώρο αποθήκευσης στα 225.000 κ.μ. υγροποιημένου αερίου ενώ η αναβάθμιση των λιμενικών εγκαταστάσεων θα επιτρέψει τον ελλιμενισμό πλοίων ακόμη μεγαλύτερης χωρητικότητας (από 140.000 σε 260.000 κ.μ.).
Συμπέρασμα: Το project της Αλεξ/πολης δεν περιορίζεται μόνον στον τερματικό σταθμό στα ανοιχτά της Μάκρης αλλά αφορά και δεξαμενές αποθήκευσης μεγάλων ποσοτήτων υγροποιημένου αερίου αφού στοχεύει στον εφοδιασμό κρατών της Ανατολικής Ευρώπης και η ύπαρξη σημαντικών αποθεμάτων είναι αναγκαία για να διασφαλίζεται η συνεχής ροή σε απρόβλεπτες καταστάσεις. Πού θα κατασκευαστούν οι αποθήκες; Πιθανότατα στις «μεγάλες εκτάσεις στην ΒΙΠΕ της Αλεξ/πολης» που φέρεται να αγόρασε ο όμιλος Κοπελούζου σύμφωνα με το δημοσίευμα της Καθημερινής. Δεν θα έπρεπε να έχουμε ενημερωθεί υπεύθυνα για όλα αυτά; Όλα αυτά, τερματικός σταθμός και αποθήκες, υπάρχουν και στη Ρεβυθούσα, αλλά η Ρεβυθούσα είναι ένα ακατοίκητο νησί σε μια ήδη βεβαρημένη περιβαλλοντικά ευρύτερη περιοχή, σε αντίθεση με την Αλεξ/πολη.
Ποια είναι η αφετηρία όλων αυτών; Όπως μας ενημέρωνε το δελτίο Τύπου του Δήμου Αλεξ/πολης στις 5 Φεβρουαρίου 2016: «Την Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2016 ο δήμαρχος Αλεξανδρούπολης, κ. Ευάγγελος Λαμπάκης, συναντήθηκε στην Αθήνα με τον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας, κ. Παναγιώτη Σκουρλέτη…. Ο υπουργός πιστοποίησε προς τον δήμαρχο ότι από πλευράς Κυβέρνησης δεν υπάρχει η ελάχιστη επιφύλαξη και μετά την ταύτιση της θέλησης της τοπικής κοινωνίας και της κυβέρνησης για την κατασκευή του ΤΕΡΜΙΝΑΛ, οι επενδυτές πρέπει να προχωρήσουν στην υλοποίηση του έργου». Και οι βουλευτές που παρίσταντο; Δεν έχουν αντιληφθεί ότι έχουν εκλεγεί για να υπεραμύνονται των συμφερόντων των κατοίκων του Έβρου κόντρα στις ηγεσίες τους ή τουλάχιστον να τους ενημερώνουν για όλα αυτά; Διότι έχω την εντύπωση ότι αν ο κ. Σκουρλέτης τάσσονταν κατά της κατασκευής του τέρμιναλ θα ήταν τώρα όλοι στους δρόμους ξεσηκώνοντας τον κόσμο, όπως συνέβη με τα μεταλλεία χρυσού. Αλλά από πού προέκυψε και η «ταύτιση της θέλησης της τοπικής κοινωνίας»; Μπορεί ο εκάστοτε Δήμαρχος να το ισχυρίζεται αυτό; Ψηφίσαμε ποτέ σε αυτή την πόλη δήμαρχο εξουσιοδοτώντας τον να καθορίσει το μέλλον μας για την επόμενη πεντηκονταετία ερήμην μας; Συνεχίζει όμως το δελτίου Τύπου του Δήμου εκπλήσσοντας: «Επιπλέον, ο Δήμαρχος έθεσε μετ’ επιτάσεως την ανάγκη της τροποποίησης του μεταλλευτικού κώδικα, προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα στις τοπικές κοινωνίες να έχουν αποφασιστικό ρόλο στη δημιουργία ή όχι χρυσωρυχείων». Γιατί οι τοπικές κοινωνίες να έχουν αποφασιστικό ρόλο ΜΟΝΟΝ σε ό,τι αφορά τα χρυσωρυχεία και όχι για το φυσικό αέριο που θα αλλάξει άρδην τη ζωή των δημοτών ή για ο,τιδήποτε άλλο καθοριστικό για τη ζωή τους; Γιατί επιλεκτικά μόνον τα χρυσωρυχεία; Μήπως είναι επιλεκτικός και ο χαρακτήρας της δημοκρατίας; Ή μήπως πιστεύει κανείς ότι η εκλογική διαδικασία ανά πενταετία και η εκ προοιμίου εξασφαλισμένη πλειοψηφία της πρώτης εκλογικά δημοτικής παράταξης επιτρέπει την εν λευκώ διαχείριση του μέλλοντος της πόλης στο όνομα της δημοκρατίας; «Οι δήμοι», όπως διαπιστώνει ο Αndrew Sancton, «δεν είναι απλώς πάροχοι υπηρεσιών. Είναι δημοκρατικοί μηχανισμοί μέσω των οποίων κοινότητες ανθρώπων με κοινή εδαφική βάση κυβερνούν τον εαυτό τους σε τοπικό επίπεδο». Στη Γερμανία στο επίπεδο των ομοσπονδιακών κρατιδίων, των περιφερειών και των πόλεων το ένα δημοψήφισμα διαδέχεται το άλλο με τελευταίο αυτό στο Βερολίνο για τη διατήρηση του ιστορικού αεροδρομίου Τέγκελ, ή την τέλεση Ολυμπιακών Αγώνων στο Αμβούργο, μέχρι και για την προσθήκη νέου διαδρόμου στο αεροδρόμιο του Μονάχου αλλά και δεκάδες άλλα για θέματα μεγάλης ή ήσσονος σημασίας.
Όσον αφορά τις θέσεις εργασίας που θα προκύψουν και αποτελούν το δέλεαρ όλων αυτών, αυτές σύμφωνα με παλαιότερη δήλωση του δημάρχου ανέρχονται στις 80 – 85. Μπορεί κανείς να υπολογίσει πόσες θέσεις θα χαθούν από τον τουρισμό, την αλιεία αλλά και πόσο θα απαξιωθούν οι παραλιακές εκτάσεις της Μάκρης, των Δικέλλων και όχι μόνον αυτές; Κυρίως πόσο θα υποβαθμιστεί η ζωή μας προκειμένου να προωθηθούν ξένα συμφέροντα και σκοπιμότητες; Ας μην ξεχνάμε ότι «το είδος της πόλης, την οποία θέλουμε, δεν μπορεί να διαχωριστεί από το είδος ανθρώπου που θέλουμε να είμαστε». Αυτό είναι το μέτρο που πρέπει να καθορίζει τις επιλογές μας.
Discussion about this post