Αποζημίωση 150.000 ευρώ σε συγγενείς ηλικιωμένης που απανθρακώθηκε στο Μάτι

Το δικαστήριο με ένα ενδιαφέρον σκεπτικό όχι μόνο αναγνωρίζει την ευθύνη του δημοσίου αλλά επιδικάζει και αποζημίωση στους συγγενείς της που συνολικά φτάνει τα 150.000 ευρώ απορρίπτοντας επί της ουσίας όλους τους ισχυρισμούς που προέβαλε το ελληνικό δημόσιο σε μία ύστατη προσπάθεια να αποσείσει την αστική ευθύνη και την υποχρέωση αποζημίωσης σε συγγενείς θυμάτων της φονικής πυρκαγιάς εξαιτίας παραλείψεων των αρμοδίων οργάνων.

Το δημόσιο, όπως προκύπτει από το σκεπτικό της πολυσέλιδης δικαστικής απόφασης, προβάλει την άποψη ότι η οργανωμένη απομάκρυνση των πολιτών δεν ήταν ενδεδειγμένο μέτρο «για την ασφαλή απομάκρυνση του πληθυσμού, καθόσον η απόσταση ανάμεσα στο μέτωπο της πυρκαγιάς, όταν αυτό πλέον κατέστη μη αντιμετωπίσιμο και στην ακτογραμμή είναι μόλις πέντε (5) χιλιόμετρα, από την έναρξη δε της προσπάθειας κατάσβεσης της πυρκαγιάς στην γέννησή της (στην περιοχή Νταού Πεντέλης) περί ώρα 17:00 έως την είσοδο της πυρκαγιάς στον οικισμό του Νέου Βουτζά μεσολάβησε ελάχιστο χρονικό διάστημα (και πάντως λιγότερο από ώρα) και έπνεαν άνεμοι έντασης 10 και 11 μποφόρ, οι οποίοι μετέφεραν καπνούς και καύτρες εκατοντάδες μέτρα μπροστά από το μέτωπο με αποτέλεσμα να μην ήταν δυνατή η έγκαιρη εκκένωση, ενώ εντός και πέριξ των οικισμών οι οδοί είναι μικροί και δαιδαλώδεις (χωρίς ρυμοτομία και με αδιέξοδα)». Συνεπώς, κατά το εν λόγω ισχυρισμό, πιθανή απόπειρα για μαζική απομάκρυνση του συνόλου των κατοίκων των πληττόμενων οικισμών, υπό τις συνθήκες που επικρατούσαν εκείνη την ημέρα, θα ήταν ατελέσφορη και επικίνδυνη, προκαλώντας πανικό στους πολίτες, οι οποίοι σε κάθε περίπτωση δεν θα είχαν ασφαλές καταφύγιο, αφού όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων στην ακτογραμμή της περιοχής εννέα άτομα πνίγηκαν, παρασυρόμενα από τα θαλάσσια ρεύματα. Εξάλλου, σύμφωνα με το εναγόμενο, δεν είχε καταρτιστεί σχέδιο οργανωμένης εκκένωσης του οικισμού του Νέου Βουτζά.