Δώρα Αναγνωστοπούλου: «Αληθινός είσαι όταν σέβεσαι τον πόνο του άλλου, πάνω από τα δικά σου συναισθήματα»

Δώρα, τα δελτία ειδήσεων του MEGA κάνουν πια πρωταθλητισμό. Ποιο είναι το μυστικό αυτής της συνεχούς ανοδικής πορείας; Η σκληρή δουλειά; Η καλή χημεία πίσω από τις κάμερες; Η δημοφιλία και στα social media εκτός των άλλων; 

Είναι όλα αυτά που λες και πολλά ακόμη. Το βέβαιο είναι πως η κατάκτηση της κορυφής είναι αποτέλεσμα ομαδικής και συνεχούς προσπάθειας. Ένα δελτίο ειδήσεων έχει συνήθως έναν που φαίνεται, αλλά πάντα πολλούς που δεν φαίνονται. Στην ομαδική δουλειά, ναι, η χημεία παίζει σημαντικό ρόλο. Αλλά πρωταθλητισμός δεν γίνεται χωρίς επαγγελματισμό και – σε ό,τι αφορά εμάς που παρουσιάζουμε τις ειδήσεις  – χωρίς τη γνώση πως η δουλειά αυτή δεν γίνεται για τη δική μας προβολή.  

Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό όταν κανονίσαμε την συνέντευξη, ήταν μια δήλωση σου πριν λίγο καιρό, ότι δεν είσαι μια τυπική παρουσιάστρια. Πες μου περισσότερο για αυτό διότι ακούγεται εξαιρετικά ενδιαφέρον. 

Στην πραγματικότητα δεν το είπα εγώ, ήταν κάτι που παρατήρησε η συνάδελφος με την οποία συζητούσαμε. Συμφώνησα όμως μαζί της, δεν αισθάνομαι καθόλου τυπική με την έννοια που δίνουμε στο στερεοτυπικό μοντέλο του παρουσιαστή. Μάλλον μου φαίνεται στενό αυτό το κοστούμι, αντίθετα από εκείνα που φοράω στο στούντιο και αισθάνομαι μια χαρά. Στις ειδήσεις οφείλουμε να είμαστε σοβαροί, αλλά το να κουβαλάς αυτόν τον ρόλο και το ύφος παντού δεν είναι σοβαρότητα, είναι σοβαροφάνεια. 

Αληθινός είσαι όταν σέβεσαι τη δυσκολία και τον πόνο του άλλου πάνω και πέρα από την δική σου συναισθηματική κατάσταση

Έχεις αντιμετωπίσει δυσκολίες στον αέρα; Και πως τις αντιμετωπίζεις; Σε καταβάλουν καμία φορά τα συναισθήματα την ώρα της παρουσίασης;

Καμιά φορά ναι. Αλλά πιστεύω πως είναι λάθος να γινόμαστε είδηση εμείς οι δημοσιογράφοι, τώρα σπάει λίγο η φωνή μου, τώρα σκουπίζω στον αέρα ένα δάκρυ. Είμαι οπαδός της εγκράτειας. Αληθινός είσαι όταν σέβεσαι τη δυσκολία και τον πόνο του άλλου πάνω και πέρα από την δική σου συναισθηματική κατάσταση. Ασφαλώς και δεν αναφέρομαι σε συναδέλφους που ρίχνονται στη φωτιά για το ρεπορτάζ. Αλλά η συνθήκη του στούντιο είναι εκεί για να σου θυμίζει ότι το πρώτο που ζητάει από σένα ο τηλεθεατής είναι ο σεβασμός σου. Αυτό δεν μας κάνει ρομπότ, αλλά σοβαρούς επαγγελματίες.

Ποια ήταν η πιο δύσκολη και στενάχωρη στιγμή σου έως τώρα και ποια η πιο χαρούμενη; Αναφέρομαι καθαρά στο κομμάτι της ενημέρωσης.

Σίγουρα ήμουν πολύ χαρούμενη το βράδυ που παρουσίασα το πρώτο Κεντρικό Δελτίο του Mega στη νέα του εποχή. Ήταν μια δημιουργική περίοδος παρά τις πολλές δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε μέχρι να το αναστήσουμε σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες γιατί λίγο μετά ήρθε και η πρώτη καραντίνα. Η πιο δύσκολη ήταν στην πυρκαγιά στο Μάτι. Τότε παρουσίαζα το κεντρικό δελτίο της ΕΡΤ. Χωρίς δεύτερη σκέψη, ήταν πιο στενάχωρη στιγμή στον αέρα. Δεν θα ξεχάσω την φωνή συναδέλφου στο τηλέφωνο- γιατί ήταν αδύνατη η σύνδεση με την κάμερα -που έκανε επιτόπιο ρεπορτάζ και αντίκρυσε το πρώτο απανθρακωμένο πτώμα.

Το Mega Stories έχει ξεχωριστή θέση στη καρδιά του τηλεοπτικού κοινού. Οι «Ιστορίες» σου είναι μία και μία. Πες μου λίγο τι συναισθήματα σου προκαλεί αυτή η εκπομπή. Αισθάνεσαι τυχερή για την ύπαρξη της; 

Αισθάνομαι πολύ τυχερή και αισθάνομαι και πολύ περήφανη για το κανάλι που στηρίζει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά μια εκπομπή που συμβαδίζει με την εποχή της και τολμά να μιλήσει για θέματα που αποτελούν ταμπού. Την αγαπώ πολύ αυτήν την εκπομπή γιατί δεν «ησυχάζει» ποτέ και χαίρομαι που αναγνωρίζεται ως μια ξεχωριστή προσπάθεια και ιδιαίτερη πρόταση στην τηλεόραση.

Νιώθω ότι έχουμε ανάγκη από διαφορετικές ιστορίες, η ζωή δεν είναι ένα πράγμα

Δώρα, ποια από τις «Ιστορίες» σου ξεχωρίζεις και γιατί; 

Δεν ξεχωρίζω κάποια. Στα τρία χρόνια κάναμε δύσκολες εκπομπές και κάναμε και πιο ανάλαφρες, πιο ψυχαγωγικές. Νιώθω ότι έχουμε ανάγκη από διαφορετικές ιστορίες, η ζωή δεν είναι ένα πράγμα. Ότι κάνουμε όμως είναι απολύτως συνεπές με αυτό που είναι το Mega stories.

Πως είσαι στην προσωπική σου ζωή; Πώς περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου; Τι σε χαλαρώνει; 

Με χαλαρώνει να βρίσκομαι με τους δικούς μου ανθρώπους, να είμαι ατημέλητη, να φτιάχνω πίτσες που τα καταφέρνω πια πολύ καλά, να ταξιδεύω, να βρίσκομαι σε σπίτια φίλων. Το σινεμά παραμένει μία από τις μεγάλες μου αγάπες.

Βλέπεις τηλεόραση η ίδια; Κι αν ναι, μένεις στην ενημέρωση ή παρακολουθείς μυθοπλασία ή ριάλιτι;

Παρακολουθώ την ενημέρωση, αλλά αλίμονο εάν δεν υπήρχε τηλεόραση και πέρα από αυτή. Η μυθοπλασία μου αρέσει, βλέπω ταινίες και στις πλατφόρμες κάποιες σειρές φανατικά. Τα ριάλιτι δεν είναι του γούστου μου, δεν μου τραβούν το ενδιαφέρον.

Τα σχέδια σου για το μέλλον; 

Θα ήθελα να κάνω αυτή τη δουλειά για όσο με γεμίζει. Θα ήθελα δηλαδή να έχω την πολυτέλεια να μην περάσω μια βαρετή μέρα σε αυτή τη δουλειά και σου μιλώ ειλικρινά στα 20 πλέον χρόνια δεν έχει υπάρξει μια τέτοια. Αν συμβεί αυτό θα ήθελα να φύγω από την Αθήνα, να ζήσω σε έναν ήσυχο τόπο, ιδανικά σε ένα νησί, παρέα με τους ανθρώπους μου, τη θάλασσα και τη γη.