Άνθρωποι με αναπηρία Α.Μ.Ε.Α είναι ιδιαίτεροι άνθρωποι όπου υπάρχει μία μετάλλαξη στο φαινότυπο του λειτουργικού τους συστήματος δηλαδή δεν λειτουργεί το νευρικό τους σύστημα, τέτοιοι άνθρωποι είναι είτε οι τυφλοί είτε οι κουφοί, είτε οι άνθρωποι σε αναπηρικό αμαξίδιο είτε αυτοί όπου τους λείπει κάποιο μέρος των λειτουργικών τους άκρων. Κατά την διάρκεια αυτής της ζωής πολλές μορφές ανθρώπων έχουν έρθει στην ζωή.
Άλλοι με ιδιαίτερη ικανότητα στην ορθή σκέψη με συνδυασμό την ορθή πράξη, κάποιοι άλλοι με όχι τόσο ιδιαίτερη ικανότητα της ορθής σκέψης αλλά με μεγάλη πληρότητα της σωστής πράξης και γενικώς πολλοί ιδιαίτεροι άνθρωποι.
Ας δούμε τέτοιους ανθρώπους που άφησαν την δικιά τους σημαντική και ανεπανάληπτη ιστορία στην ανθρωπότητα. Ο πρώτος που θα αναφέρουμε ονομάζεται Όμηρος και απ’ότι γνωρίζουμε από τους αρχαιολόγους ήταν ο συγγραφέας των ποιητικών κειμένων της Ιλιάδας και της Οδύσσειας. Η καταγωγή του φαίνεται πως ήταν από την Ιωνία, ο οποίος ήταν τυφλός δηλαδή μία από τις πέντε αισθήσεις του ήταν ελλιπής παρόλα αυτά θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές όλων των εποχών γεννημένος κάπου μεταξύ 12ου – 8ου αιώνα π.χ., την γεωμετρική εποχή όπου μεγαλούργησε και συνεχίζει να μεγαλουργεί με τον δικό του μοναδικό τρόπο σε όλα τα έθνη της εμφύλιου με τα ποιητικά του έργα.
Εξίσου ιδιαίτερος άνθρωπος ο Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, γεννήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 1770 Βόννη την ομοσπονδιακή πόλη της Γερμανίας, άρχισε να χάνει την ακοή του σταδιακά από την ηλικία των 26 και τέλος έμεινε κωφός το 1796. Αποτέλεσε μία από τις κεντρικότερες μορφές της κλασικής μουσικής και συγκαταλέγεται σήμερα ανάμεσα στους ευρύτερα αποδεκτούς συνθέτες όλων των μουσικών περιόδων και τους πλέον γνωστούς όλων των εποχών.
Ένας άλλος ιδιαίτερος ανθρωπος είναι ο Στήβεν Χώκινγκ, Βρετανός θεωρητικός, φυσικός, κοσμολόγος, συγγραφέας και Διευθυντής Ερευνών στο Κέντρο Θεωρητικής Κοσμολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. O Χώκινγκ ήταν ο πρώτος που εξέθεσε μια κοσμολογία που εξηγήθηκε από μια ένωση της γενικής θεωρίας της σχετικότητας και της κβαντικής μηχανικής. Πάσχει από τη νόσο του Κινητικού Νευρώνα, κατάσταση που έχει εξελιχθεί κατά τη διάρκεια των ετών. Είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου παράλυτος και επικοινωνεί μέσω συσκευής παραγωγής ομιλίας. Παντρεύτηκε δύο φορές και έχει τρία παιδιά.
Την σύγχρονη εποχή, τα δικαιώματα των Α.Μ.Ε.Α ρυθμίζονται από νομοθεσία σχετικά µε την αναπηρία σε διεθνές επίπεδο και η Ελλάδα έχει προσαρμοσθεί με την ανάλογη οδηγία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αποδεχόμενη Διεθνείς Συμβάσεις, Διακηρύξεις και Κανονισμοί Προστασίας Σχετικά µε την Αναπηρία. Το Ελληνικό Σύνταγμα ορίζει στο άρθρο 4 ότι οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου και ότι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις. Με το άρθρο αυτό καθιερώνεται η αρχή της ισότητας των Α.Μ.Ε.Α έναντι του νόμου, όπως και η αρχή της ισότητας των δύο φύλων.
Το βέβαιο είναι ότι πλέον υπάρχουν πολλά σωστά μέτρα, το πρόβλημα είναι ότι τα άτομα αυτά, αντιμετωπίζουν την διαφορετικότητα τους με την περιέργεια των πολιτών και αυτό έχει να κάνει με την αγωγή των πολιτών θέμα το οποίο θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από την εκπαίδευση του κράτους. Δυστυχώς στην χώρα μας η παιδεία της αποδοχής γενικά του διαφορετικού είναι ελλιπής και η ζωή και η μετακίνηση αυτών των ατόμων γίνεται δύσκολη σε καθημερινή βάση. Σε όλες σχεδόν τις πόλεις της χώρας, οι υποδομές για την διευκόλυνση των Α.Μ.Ε.Α είναι κατειλημμένες από ασυνείδητους πολίτες και ανθρώπους χωρίς παιδεία και χωρίς ορθούς τρόπους μέσα στο κοινωνικό σύνολο. Για αυτό το θέμα και για την δύσκολη καθημερινότητα του μέσα στην πόλη θα μας μιλήσει ένας καλός μου φίλος Πασχάλης Ανοιξιάδης ο όποιος είναι και αυτός Α.Μ.Ε.Α μίας και εδώ και χρόνια διαγνώστηκε με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας και ”συμβιώνει” με αξιοπρέπεια με την πάθηση του, έχοντας θέματα κινητικότητας τα όποια γίνονται χειρότερα κινούμενος μέσα στην πόλη. Ο Πασχάλης μας παραχώρησε την πτυχιακή του η οποία αφορά τα Α.Μ.Ε.Α σε διεθνές επίπεδο και από αυτήν δανειστήκαμε τα παραπάνω στοιχεια που προαναφέραμε.
” Πάνε περίπου 7 χρόνια που άλλαξε η ζωή μου μιας και διαγνωστικά με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, μία μία αυτοάνοση νόσος που επηρεάζει το κεντρικό νευρικό σύστημα δηλαδή τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό και με συμπτώματα όπως αδυναμία, διαταραχές αισθητικότητας, κακός συντονισμός, αστάθεια, διαταραχές της όρασης, σπαστικότητα, ευαισθησία στη ζέστη, προβλήματα μνήμης. Η καθημερινότητα μου από τότε έχει γίνει πολύ δύσκολη και η κάθε μέρα μου είναι μία πάλη για αξιοπρεπή και ποιοτική ζωή. Πέρασα πολύ δύσκολα στάδια μέχρι τώρα μιας και η νόσο, δυστυχώς, έχει πορεία φθοράς του ασθενή και το προσδόκιμο ζωής είναι ακόμα μειωμένο.
‘Ήμουν ένας αρκετά δραστήριος άνθρωπος με γεμάτη καθημερινότητα, αθλητής πολεμικών τεχνών, Capoeira και μάλιστα από τους πρώτους που έφερα το άθλημα στην Ελλάδα, μουσικός σε συγκρότημα και πολλές άλλες δραστηριότητες. Η ζωή το θέλησε έτσι να περάσω αυτή την δύσκολη δοκιμασία, κυρίως σωματική και ψυχική και να περιοριστώ στην καθημερινή πάλη. Τα 2 τελευταία χρόνια είμαι σε καλύτερη κατάσταση μιας και έχω αποδεχτεί την κατάσταση μου και συμβιώνω με αυτήν και σε σχέση με άλλα άτομα με την δική μου νόσο που είναι καθηλωμένοι σε κρεβάτι και αναπηρικό καρότσι και έχουν αρκετά μειωμένη κινητικότητα, περπατάω, φροντίζω τον εαυτό μου, έχω τις δικές μου ραδιοφωνικές εκπομπές, η μία ονομάζεται ”Σούπερ Ήρωες” και η άλλη ονομάζεται ”Mουσική Aκαμψία” για ”ξορκίσω” ευχάριστα την κατάσταση μου και κινούμαι κανονικά μέσα στην πόλη.
Εδώ είναι που έρχομαι αντιμέτωπος με με την ελλειπή παιδεία των συμπολιτών μου οι οποίοι σε ένα μεγάλο ποσοστό δεν σέβονται την διαφορετικότητα μου και αυτή των άλλων Α.Μ.Ε.Α που κινούνται μέσα μέσα στην πόλη είτε με υποβοήθηση, είτε πεζοί είτε με αναπηρικό αμαξίδιο. Ράμπες κατειλημμένες από μηχανάκια και αμάξια, διαγραμμίσεις υποβοήθησης τυφλών φραγμένες από τραπεζο-καθίσματα, κάδους, ποδηλάτες που τρέχουν σαν τρελοί και λοιπά εμπόδια, παρκαρισμένα αμάξια επάνω σε πεζοδρόμια και οδηγούς που αντί να παραχωρήσουν προτεραιότητα στους πεζούς στις διαβάσεις, επιταχύνουν και προσπερνούν από τα δεξιά με κίνδυνο να παρασύρουν τους πάντες. Δυστυχώς έρχομαι σε αντιπαράθεση καθημερινά με τέτοιους ανθρώπους που αντί να σεβαστούν την κατάσταση μου, μου αντιμιλούν επιδέξια και δείχνουν αδιαφορία. Ελπίζω και εύχομαι να μην γευτούν ποτέ την πικρή γεύση της ζωής και να μην στερηθούν ποτέ την ψυχική και σωματική τους υγεία για να καταλάβουν πόσο δύσκολη κάνουν την ήδη δύσκολη ζωή μας.”
Το ότι αυτά τα άτομα είναι διαφορετικά λόγω του λανθασμένου φαινοτύπου τους δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα ζητήματα της καθημερινότητας. Θα πρέπει να σταματήσουμε αυτή την ανάγωγη συμπεριφορά απέναντι τους και να μην ξεχνάμε ότι όλοι έχουμε κάποιο πρόβλημα απλώς φοβόμαστε να το αντιμετωπίσουμε κατάματα σε αντίθεση με τα άτομα με αναπηρία . Θα πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο συμπεριφοράς μας μέσα στο κοινωνικό σύνολο και μέσα στην πόλη και πάνω από όλα θα πρέπει να σεβαστούμε τους συνανθρώπους μας τα Α.Μ.Ε.Α και να κάνουμε την ζωή τους πιο εύκολη με γνώμονα την ανθρωπιά, πάνω από όλα και με την σκέψη ότι δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει αύριο η ζωή όπως δεν ήξεραν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που η ζωή τους έφερε σε αυτή την θέση.
Discussion about this post