Ο Φοίβος Δεληβοριάς είναι ένας από του πιο σημαντικούς ανθρώπους στο χώρο του θεάματος και δεν είναι μόνο ένας τραγουδοποιός, ένα τραγουδιστής, ένας μουσικός, ένας στιχουργός, ο Φοίβος Δεληβοριάς και αυτό το απέδειξε περίτρανα όταν έκανε την «Ταράτσα του Φοίβου», είναι ένας άνθρωπος του θεάματος. Έχει ταλέντο αλλά έχει και καλλιέργεια και γνώση, έχει αυτό το σπάνιο ένστικτο να μπορεί να μαζέψει ανθρώπους γύρω από το όραμά του και να τους κάνει να βγάλουν τον καλύτερο εαυτό τους. Όσες φορές είχα πάει στην Ταράτσα του Φοίβου είχα περάσει πραγματικά υπέροχα. Είχα γελάσει, είχα συγκινηθεί, είχα διασκεδάσει, είχα ψυχαγωγηθεί είναι το σωστό… Όπως καταλαβαίνετε δεν κρύβω ότι περίμενα «Τα Νούμερα», την εκπομπή του στο κρατικό κανάλι πως και πως…
«Τα Νούμερα» – Άψογο μουσικά
Ήταν πάντα ο υπέροχος Φοίβος, γύρω του και μπροστά στον φακό το team ήταν κάτι παραπάνω από εξαιρετικό, μουσικά ήταν άψογο και είχε μια εξαιρετική ιδέα…
Όταν όμως αγαπάς πραγματικά έναν άνθρωπο και τον θαυμάζεις οφείλεις να είσαι ειλικρινής, ειδικά για τα τρωτά σημεία της δουλειάς του, ειδικά αν αυτά δέχονται διόρθωση -γιατί αν δεν υπάρχει περίπτωση για κάτι τέτοιο τότε δεν υπάρχει καν λόγος να μιλήσεις ανοιχτά-…
Έξυπνες ιδέες και ατάκες χάνονται σε πολυλογία…
«Τα Νούμερα» λοιπόν όσον αφορά τους ανθρώπους που είναι μπροστά στο φακό είναι εξαιρετικά, όσον αφορά όμως τους ανθρώπους που είναι πίσω από τον φακό έχουν πολύ μεγάλο πρόβλημα. Πρώτα πρώτα έχουν πρόβλημα τα κείμενα. Έξυπνες ιδέες, κάποιες έξυπνες ατάκες, κάποια έξυπνα γκανγκς, χάνονταν όμως σε πολυλογία και σε μια προσπάθεια να υπάρχει σοβαρότητα μαζί με το αστείο, συγκίνηση μαζί με το γέλιο. Επειδή όμως απ’ ότι κατάλαβα δεν υπήρχε ένας επαγγελματίας του γραψίματος για τέτοια κείμενα που να κόψει, να ράψει, να προσθέσει, να αφαιρέσει, το πράγμα έμοιαζε πλαδαρό, αμήχανο, λίγο διδακτικό και μελαγχολικό με ελάχιστες λάμψεις γέλιου. Το χιούμορ φαινόταν πως ήταν πολύ ειδικό μιας παρέας που δεν μπορούσε να αγγίξει τον κόσμο, αλλά ούτε και η δομή κυλούσε νορμάλ για να μπορέσει να διηγηθεί μια ιστορία και να σε κάνει να ενδιαφερθείς για αυτήν. Στην ουσία είχε πρόβλημα και ο λόγος αλλά και το σενάριο…
Έπειτα, υπήρχε ένα άλλο πρόβλημα σκηνοθεσίας. Φαινόταν πως δεν υπάρχει πείρα σε τέτοια θεάματα και τραβούσε χωρίς λόγο τα πλάνα, τις σκηνές και τις σεκάνς. Ασφαλώς τον σκηνοθέτη δεν τον βοηθούσαν και τα κείμενα, αλλά εν πάση περιπτώσει θα μπορούσε η σκηνοθεσία να είναι λίγο πιο τρεχάτη, λίγο πιο ζωηρή…
Βεβαίως είχε πρόβλημα και το μοντάζ. Ένας καλός μοντέρ, αν τον είχαν αφήσει θα είχε κόψει και θα το είχε ράψει και θα το είχε κάνει πιο σωστό τουλάχιστον. Όχι πως θα άλλαζαν πολλά. Αλλά στον κόσμο του θεάματος και ειδικά σε αυτό το είδος το μοντάζ παίζει πολύ σημαντικό ρόλο –βλακείες λέω πάντα παίζει σημαντικό ρόλο στην κινούμενη εικόνα-…
Και τέλος η φωτογραφία. Γιατί ήταν τόσο σκοτεινή και δήθεν ατμοσφαιρική όταν το σενάριο υποτίθεται πως μιλούσε για μια παρέα που πήγαινε να κάνει το κέφι και τα όνειρά της;…
Εν αρχή βέβαια ην ο λόγος και τα κείμενα είναι το πιο σημαντικό. Για αυτό το έβαλα και πρώτο…
Αγαπάω, εκτιμώ και θαυμάζω πολύ τον Φοίβο Δεληβοριά και τον ξέρω απίστευτα πολλά χρόνια και δεν έγραψα καθόλου εύκολα αυτά που έγραψα για «Τα Νούμερα», όμως νομίζω πως μπορούν πολύ εύκολα και πολύ γρήγορα να διορθωθούν. Δεν είναι κάτι ακατόρθωτο. Θα επανέλθω μετά το 2ο επεισόδιο, γιατί όπως είδα θα είναι καλεσμένη η Νατάσσα Μποφίλιου. Αυτό σημαίνει πως θα έχει ένα κέντρο βάρους το επεισόδιο και ελπίζω να είναι πολύ καλύτερο. Θέλω να πιστεύω και ελπίζω πως σύντομα «Τα Νούμερα» θα είναι Νούμερο 1…
Discussion about this post