Λουλούδια και στεφάνια αφήνουν από το πρωί πολίτες και εκπρόσωποι φορέων στον χώρο του Πολυτεχνείου, για να τιμήσουν την 44η επέτειο από την 17η Νοεμβρίου και την εξέγερση των φοιτητών κατά της χούντας.
Ο κόσμος λιγοστός και μουδιασμένος, καθώς ο χώρος του Πολυτεχνείου ακόμα δεν θυμίζει γιορτή με τον συννεφιασμένο ουρανό να βαραίνει την ατμόσφαιρα πάνω από τον ιστορικό χώρο. Εξάλλου, στον χώρο του Πολυτεχνείου είναι διακριτική η παρουσία μελών των συλλογικοτήτων οι οποίοι πρόσκεινται στον αναρχικό χώρο που χθες άνοιξαν τις πύλες και άφησαν τους φοιτητικούς συλλόγους να εισέλθουν στο χώρο.
Πάντως, γονείς με παιδιά και παππούδες με εγγόνια έρχονται σιγά-σιγά να αποτίσουν φόρο τιμής στους φοιτητές που πριν από 44 χρόνια έχασαν τη ζωή τους στην εξέγερση κατά της δικτατορίας. Ένας από αυτούς και ο κύριος Λευτέρης, 64 ετών σήμερα. “Τότε ήμουν 20 χρόνων”, λέει συγκινημένος στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, “τα έζησα όλα από κοντά τότε. Τώρα τα συναισθήματα είναι πολύ έντονα”.
Ο κ. Λευτέρης έμενε στο Παγκράτι και ήταν από τους Αθηναίους που έξω από το Πολυτεχνείο έδιναν κουράγιο, αλλά και έμπρακτη βοήθεια στους φοιτητές που ήταν μέσα. «Είχαμε φύγει από τη σχολή και είχαμε έρθει στο Πολυτεχνείο να βοηθήσουμε τα παιδια. Είχαμε φέρει φάρμακα και τρόφιμα» προσθέτει.
Ρωτώντας τον τι έχει μείνει σήμερα από το Πολυτεχνείο, ο κ. Λευτέρης λέει με πίκρα: «Τότε πιστεύαμε ότι θα αλλάξουν τα πράγματα. Δυστυχώς δεν άλλαξαν. Το βλέπουμε σήμερα».
Αθηνά Καστρινάκη
Discussion about this post