Η μυθοπλασία, η ΕΡΤ και ο ανταγωνισμός
Να ξεκινήσουμε λίγο από την μυθοπλασία στην καθημερινότητά μας. Πώς σας φαίνεται που τελευταία έχει γίνει ένα τεράστιο βήμα στο κομμάτι αυτό και υπάρχει τόσο μεγάλη ποικιλία, αλλά και ανταγωνισμός;
Εγώ προσωπικά το βρίσκω ευτύχημα, γιατί τολμώ να σου πω ότι εγώ ξεκίνησα από την τηλεόραση. Σαν τριτοετής φοιτητής της σχολής του Γιώργου Αρμένη, με επέλεξαν από μία πολύ μεγάλη ακρόαση που είχε γίνει τότε, θυμάμαι ο κύριος Λάκης Λαζόπουλος ήταν καλλιτεχνικός υπεύθυνος, για μία σειρά στον ALPHA (τα πρώτα χρόνια που το κανάλι έκανε σειρές). Ήταν η Οδός Παραδείσου 7, μια πολύ φιλόδοξη προσπάθεια με πολύ σημαντικούς ηθοποιούς. Είχα επιλεχθεί από μία ακρόαση 800 ατόμων. Τότε γίνονταν αρκετά σίριαλ. Εγώ, λοιπόν, ξεκίνησα από την τηλεόραση, την αγαπώ πολύ.
Έπειτα, συνέχισα να κάνω σειρές μέχρι περίπου την περίοδο που ήρθε η κρίση και ξεκίνησαν να έρχονται σειρές από άλλες χώρες (πχ τούρκικες σειρές, ή ριάλιτι κλπ). Όταν άρχισε ξανά η διαδικασία της μυθοπλασίας πιο έντονα, γύρω στο 2014 -2015, συνέχισα να κάνω τηλεόραση.
Τα τελευταία δύο χρόνια υπάρχει -ευτυχώς- αυτή η άνθιση κι εμένα αυτό με χαροποιεί πολύ! Αγαπώ πάρα πολύ την τηλεόραση, πάντοτε την αγαπούσα σαν μέσο. Τη θεωρώ ένα δύσκολο μέσο, απαιτεί τεχνικές συγκεκριμένες, αντανακλαστικά, φυσικότητα, πολλά!
Επίσης, χαίρομαι πολύ που γίνονται δουλειές. Ξέρετε, όταν παίζεται ένα σίριαλ, αυτό μπορεί να παιχτεί και να ξανά παιχτεί. Ένα ριάλιτι ή ίσως ένα τηλεπαιχνίδι δε μπορεί να παιχτεί σε επανάληψη, οπότε ίσως αυτό ευνοεί και τους τηλεοπτικούς σταθμούς πολύ. Κάνουν αυτό που λέμε βιβλιοθήκη και για το πρόγραμμά τους είναι μία μακροπρόθεσμη επένδυση.
Επιπρόσθετα, επειδή κι εμείς οι ηθοποιοί έχουμε πληγεί ιδιαίτερα, (ιδίως τα δύο τελευταία χρόνια ακόμη περισσότερο, λόγω της πανδημίας), υπάρχουν θέσεις εργασίας και για τους ηθοποιούς. Επίσης, γίνονται εξαιρετικά πράγματα, έχει ανέβει πολύ ο πήχης. Βλέπετε ότι οι σειρές που γίνονται είναι ένα επίπεδο πιο πάνω. Αυτό μου δίνει τεράστια χαρά.
Είναι αξιοσημείωτο πως και η ΕΡΤ κατάφερε να μπει πολύ δυναμικά στον ανταγωνισμό της μυθοπλασίας…
Ναι, η ΕΡΤ επιτέλους ξανά γύρισε στον παλιό καλό εαυτό της (γέλιο)! Ξέρετε, αυτό που γνωρίζαμε κάποτε σαν Δημόσια Τηλεόραση, όταν δεν υπήρχαν κι άλλα κανάλια, όπου έκανε πολύ σημαντικές σειρές και μάλιστα ήταν κι ένας τηλεοπτικός σταθμός πρωτοπόρος στις μεγάλες παραγωγές, στα ατμοσφαιρικά πράγματα, σε σειρές εποχής, σε σειρές από βιβλία… Πάντα με πρωτότυπες ιδέες, πάντα υποστήριζε τα πρωτότυπα σενάρια από ταλαντούχους σεναριογράφους.
Είναι μεγάλη η χαρά που βλέπω πως τα δύο τελευταία χρόνια έχει στραφεί στη μυθοπλασία και δεν έχει παρασυρθεί από τις σειρήνες της εύκολης τηλεθέασης, που μπορεί να είναι ένα ριάλιτι παιχνίδι (ούτως η άλλως δε θα ταίριαζε στη Δημόσια Τηλεόραση θεωρώ).
Η ΕΡΤ κάνει δουλειές επιπέδου κι υψηλής αισθητικής, οι οποίες αναγνωρίζονται από τον κόσμο κι αγκαλιάζονται με θέρμη.
Από την Έξαψη στον… Όρκο!
Από την Έξαψη… στον Όρκο! Δύο δραματικές σειρές με έντονο αστυνομικό – κοινωνικό στοιχείο. Πώς βιώνετε αυτή την εμπειρία;
Η αλήθεια είναι ότι έχω την χαρά αυτά τα χρόνια να βρίσκομαι σε κωμικές σειρές, σε δραματικές σειρές, αλλά και σε αισθηματικές κομεντί, το οποίο είναι ένα πολύ δύσκολο είδος, καθώς περιλαμβάνει δύο είδη. Η Έξαψη, βέβαια, ήταν μία σπουδαία τηλεοπτική δουλειά και η αγαπημένη μου.
Είχα έναν πολύ δύσκολο ρόλο, τον οποίο μου έκανε δώρο η Τίνα Καμπίτση. Όταν ένας ηθοποιός παραλαμβάνει τέτοιους ρόλους, είναι μεγάλο το δέος και το δέλεαρ. Είναι μεγάλη χαρά να σε εμπιστεύονται και να σου δίνουν τόσο σημαντικούς ρόλους. Είναι τεράστια η απόκλιση και η διαφορά στον χαρακτήρα:
Ένας άνθρωπος ήρεμος, πράος και σωστός, ξαφνικά αποδεικνύεται κάτι άλλο! Ήταν ο υπεύθυνος για όλα. Εκεί, λοιπόν, έψαξα πολύ για τον Θάνο, με τη βοήθεια της σεναριογράφου και των σκηνοθετών, γιατί αυτός έπασχε από ένα συγκεκριμένο σύνδρομο. Επομένως, έπρεπε να ψάξεις, να διαβάσεις, να ασχοληθείς. Ήταν μία τεράστια πρόκληση και ήμουν ευτυχής κι ευγνώμων.
Στον Όρκο είμαι επίσης πολύ χαρούμενος και ευγνώμων, καθώς στο διάβα μου ήρθε μία ακόμη δουλειά υψηλής αισθητικής κι επιπέδου. Πάντα έχεις αγωνία για το επόμενο βήμα και τελικά ήταν εξίσου σπουδαίο, όπως ήταν η Έξαψη.
«Ο Όρκος είναι κάτι που δεν έχει ξανά γίνει στην Ελλάδα»
Οι δημιουργοί μιας δουλειάς είναι πριν από εμάς. Μιλάμε για ένα εξαιρετικό, σπουδαίο σενάριο από την Τίνα Καμπίτση, μία από τις σημαντικότερες σεναριογράφους που έχουμε στην Ελλάδα και το αποδεικνύει με όλες της τις δουλειές. Ο Όρκος είναι ένα σεναριακό είδος που δεν έχει ξανά γίνει στην Ελλάδα.
Έχει καταφέρει με το ταλέντο της να συνδυάσει μία δραματική σειρά, ιατρική, έχοντας παράλληλα κι αστυνομικό στοιχείο. Κάτι που στην Ελλάδα δεν έχουμε δει ξανά, ποτέ! Αυτός ο συνδυασμός και η εκβάθυνση των ηρώων είναι κάτι που δεν έχει ξανά γίνει και πρέπει να το τονίσουμε. Είναι ένα ανατρεπτικό, διεισδυτικό σενάριο. Οι ήρωες έχουν σάρκα και οστά από το χαρτί, οπότε αυτό βοηθά σημαντικά τους ηθοποιούς. Πάντα ξέρουμε πως εν αρχή είναι ο λόγος. Παίρνεις ένα σπουδαίο σενάριο και αυτό είναι που ξεκινά τη δουλειά.
Επίσης, να επισημάνω πως έχουμε έναν πολύ σημαντικό σκηνοθέτη, σπουδαίο και ταλαντούχο. Ο Σπύρος Μιχαλόπουλος έχει κάνει μια εξαιρετική δουλειά, έχει μία πολύ ωραία αισθητική και κινηματογραφική ματιά. Οι δύο αυτοί άξονες, η Τίνα Καμπίτση και ο Σπύρος Μιχαλόπουλος, μαζί με όλο το συνεργείο και την παραγωγή, δουλεύουν πάρα πολύ και δουλεύουν με αγάπη.
Ένας ρόλος κομβικός
Ποιος είναι ο Γρηγόρης Ζέρβας και πόσο θα επηρεάσει την υπόθεση της σειράς;
Θα σας πω μέχρι το σημείο που γνωρίζω κι έχω διαβάσει, γιατί η Τίνα Καμπίτση δεν αποκαλύπτει ποτέ τη συνέχεια, για να υπάρχει πάντοτε το στοιχείο της έκπληξης. Εγώ υποδύομαι τον Γρηγόρη Ζέρβα. Είναι δικηγόρος, κολλητός φίλος του Άγγελου (Γιάννης Στάνκογλου) και μάλιστα, ήταν και φίλος της Ηρώς (Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους).
Ο Άγγελος επιστρέφει για να ερευνήσει το ατύχημα, γεμάτος υποψίες πως δεν ήταν ένα απλό και τυχαίο τροχαίο. Ψάχνει στο γραφείο της Ηρώς και βρίσκει κάποια στοιχεία που τον βοηθούν στο να ξεκινήσει την αναζήτηση, με στόχο να λυθεί η υπόθεση, να ξετυλιχθεί το κουβάρι. Ο Άγγελος ζητάει τη βοήθεια του κολλητού του φίλου, καθώς αποτελεί άτομο εμπιστοσύνης. Άλλωστε, είναι κι ένας σπουδαίος δικηγόρος.
Ο Γρηγόρης είναι στο πλευρό του φίλου του και μαζεύει στοιχεία, για να μπορέσουν να βρουν τί έχει γίνει ακριβώς, εάν υπάρχει κάτι ύποπτο ή αν είναι όλα στη σφαίρα της φαντασίας του Άγγελου.
Είναι ένας ρόλος που έχει κομβικό χαρακτήρα στη σειρά. Αυτός είναι που ψάχνει κι αναζητά τα στοιχεία. Καταλαβαίνετε ότι το άτομο που ερευνά, όλο και κάτι θα βρίσκει, οπότε πηγαίνει την ιστορία παρακάτω. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον αυτός ο ρόλος και είμαι πολύ χαρούμενος που τον υποδύομαι.
Η Τίνα Καμπίτση κάνει κάτι πολύ εύστοχο: Βάζει τους χαρακτήρες να ξεδιπλώνονται σιγά – σιγά, έτσι ώστε να μην είναι όλα έτοιμα, να μη τα έχουμε καταλάβει όλα αμέσως. Επομένως, έχουμε πάντα την ανάγκη να παρακολουθήσουμε τη σειρά, όχι μόνο λόγω των τεράστιων ανατροπών που έρχονται, αλλά και εξαιτίας της ανάγκης να ανακαλύπτουμε τους χαρακτήρες. Αυτό αυξάνει το ενδιαφέρον των τηλεθεατών.
Τα ηχηρά μηνύματα
Τί είναι αυτό που θα ξεχωρίσουν οι τηλεθεατές σε αυτή τη σειρά; Ποια μηνύματα πιστεύετε πως περνάει στον κόσμο;
Η βασική μας ιστορία είναι πως κάποιοι γιατροί ενώνουν τις δυνάμεις τους, τις ικανότητές τους και τη φιλανθρωπική τους διάθεση για να κατέβουν στο δρόμο, βοηθώντας τους ανθρώπους που βρίσκονται σε ανάγκη.
Το μήνυμα που περνάει είναι τρομερό. Υπάρχει ένας κοινωνικός, ανθρωπιστικός χαρακτήρας σε όλο αυτό. Βλέπουμε και ασχολούμαστε πάρα πολύ με τον άνθρωπο, με τις ανάγκες του, πόσο μάλλον στις εποχές που ζούμε. Πολλές σειρές μένουν σε άλλα θέματα, πιο επιφανειακά (δε θα τα κρίνω). Εδώ η μυθοπλασία χτυπάει τα τρωτά και τα δύσκολα της κοινωνίας, στη ρίζα τους!
Το σημαντικότερο μήνυμα είναι η διάθεση της προσφοράς: το να απλώσουμε το χέρι στον διπλανό μας, το να ξεπεράσουμε τις αναστολές μας, να ξεπεράσουμε τη δική μας κοινωνική θέση και κατάσταση, να βγούμε στο δρόμο, να γίνουμε ένα με αυτούς τους ανθρώπους και να μπορέσουμε να προσφέρουμε στον καθένα. Σε κάθε άνθρωπο, ανεξαρτήτου φύλου, χρώματος, θρησκείας, κοινωνικής κατάστασης.
Τα επόμενα σχέδια και οι Άθλοι του Ηρακλή
Αυτή την περίοδο σας απολαμβάνουμε κάπου αλλού; Τί ετοιμάζετε για το 2022;
Παράλληλα με τον Όρκο, που είναι απαιτητικά τα γυρίσματα, συμμετέχω και στην παράσταση της Κάρμεν Ρουγγέρη “Οι Άθλοι του Ηρακλή”, στο Christmas Theater. Μία παράσταση που παρά την δύσκολη θεατρική χρονιά που αντιμετωπίσαμε όλοι, είμαστε περήφανοι και χαρούμενοι, γιατί η Κάρμεν Ρουγγέρη, μαζί με την Χριστίνα Κουλουμπή και τον Πέτρο Γάλλια, κάνουν τρομερές παραγωγές για τα παιδιά και την οικογένεια.
Εδώ καταφέραμε να μας παρακολουθήσουν πάνω από 40.000 άτομα. Ένα νούμερο μεγάλο για εποχή πανδημίας. Αυτό δείχνει πως ο κόσμος ήθελε να βγει έξω, να παρακολουθήσει κάτι ποιοτικό και καλό. Παρά τις δυσκολίες, μας αντάμειψε. Αυτή τη στιγμή, έχοντας πάρει δύο παρατάσεις, έχουμε ανανεώσει το ραντεβού μας με το κοινό περίπου στα μέσα Απριλίου, για να κάνουμε ακόμη κάποιες παραστάσεις. Υπήρχε πολύ μεγάλη ζήτηση.
Καλώς εχόντων των πραγμάτων, γίνεται μία συζήτηση με την παραγωγή και την Κάρμεν Ρουγγέρη, για να πάμε και στη Θεσσαλονίκη.
Η αλήθεια είναι πως έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα, ανατρέπονται όλα. Κι εγώ, αλλά και άλλοι ηθοποιοί ακυρώσαμε δουλειές, χάσαμε συνεργασίες… Μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια της πανδημίας, σταμάτησαν δουλειές που, όταν άρχισαν να ξανά γίνονται, δε μπορούσαμε να τις συνδυάσουμε ή δε γίνονταν πλέον.
Το θέατρο σε καιρούς Covid…
Είναι πολύ δύσκολο αυτό που συμβαίνει. Ο πολιτισμός έχει πληγεί ανεπανόρθωτα. Η παραγωγή, τα θέατρα, οι ηθοποιοί, οι άνθρωποι που εργάζονται για τα θέατρα, όλα είναι μία αλυσίδα. Μία ολόκληρη μικρή κοινωνία… Νομίζω είμαστε από τους κλάδους που έχουν πληγεί ασταμάτητα και ίσως έχουμε λάβει την μικρότερη υποστήριξη.
Θέλω να ελπίζω πως η στήριξη στον πολιτισμό, στους καλλιτέχνες, στους παραγωγούς, στους ηθοποιούς να συνεχίσει να υπάρχει από το κράτος, μέχρι να σταθεροποιηθούν τα πράγματα.
Το να παίζεις με τις μάσκες και με περιορισμούς, είναι πολύ δύσκολο. Οτιδήποτε έχει την τέχνη μέσα, λυτρώνεσαι, το ξεπερνάς… Είναι μία συνθήκη που είναι αρκετά περίεργη για εμάς. Το να ξέρουμε πως κάτω στο κοινό υπάρχουν μάσκες κι ένα αίσθημα ανησυχίας, είναι περίπλοκο. Αν και πρέπει να τονίσω στο σημείο αυτό, πως τα θέατρα μπήκαν στο στόχαστρο, παρόλο που είναι από τους ασφαλέστερους χώρους.
Τηρούνται όλα τα πρωτόκολλα, από όλους! Μπαίνεις με τη μάσκα σου, παρακολουθείς, δε μιλάς με τους γύρω σου κι έπειτα φεύγεις από τον χώρο. Μιλάμε για κάτι που έχει τρομερή ασφάλεια. Αδίκως, λοιπόν, βρεθήκαμε στο στόχαστρο, παραπάνω από όσο θα έπρεπε.
Εύχομαι πολύ γρήγορα να επιστρέψουμε στην κανονική διαδικασία. Γιατί ό,τι και να συμβεί, όσο δύσκολα κι αν περνάμε τώρα ή στο παρελθόν, η τέχνη δε σταματάει ποτέ. Η τέχνη θα υπάρχει πάντα, γιατί είναι η ανάγκη του ανθρώπου…
Ήταν ο Γιώργος Μπανταδάκης, ή αλλιώς ο Γρηγόρης Ζέρβας, από τη σειρά “Ο Όρκος”
Discussion about this post