Πολλές φορές κάθομαι και παρατηρώ τους ανθρώπους που κινούνται μέσα στην πόλη και κυρίως την νεολαία, τους μαθητές του γυμνασίου η του λυκείου δηλαδή τα χρόνια της εφηβείας και λίγο μεγαλύτερους και σκέφτομαι η καλύτερα προσπαθώ να θυμηθώ πως ήμουν εγώ και όλη η γενιά μου σε αυτές τις ηλικίες.
Γεννημένος στις αρχές τις δεκαετίας του 80′ μιας από τις ομορφότερες, πιο συναρπαστικές άλλα παράλληλα και αντιφατικές δεκαετίες του 20ου αιώνα η οποία έγινε σημείο αναφοράς για τις δεκαετίες που ακολούθησαν και ακόμα και σήμερα στο 21ο πρώτο αιώνα συνεχίζει να επηρεάσει τις παγκόσμιες τάσεις μόδας, μουσικής και γενικά τής ποπ κουλτούρας.
Οι αναμνήσεις όλων όσων γεννηθήκαμε στην αρχή η μέσα σε αυτή την δεκαετία είναι ελάχιστες και στην ουσία την εφηβεία μας την ζήσαμε στην εξίσου υπέροχη δεκαετία του 90′. Οι συγκρίσεις που θα κάνουμε στο παρακάτω άρθρο ανάμεσα στην γενιά μου και στην γενιά του σήμερα είναι αναπόφευκτες μιας και οι διάφορες είναι μεγάλες ως προς τον τρόπο ζωής, την ελευθερία, την προσωπική εξέλιξη του καθενός από εμάς και πώς η τεχνολογία και η εξέλιξη της επηρέασε τον κόσμο και άλλαξε δυστυχώς προς το χειρότερο κάποια πράγματα.
Ο τρόπος ζωής τότε ήταν εντελώς διαφορετικός, η καθημερινότητα μας δεν περιελάμβανε τόση μεγάλη ελευθερία κινήσεών, ειδικά για εμάς τα παιδιά της επαρχίας και του χωριού. Αν και ζούσαμε κοντά στην πόλη, το δρομολόγιο μας ήταν σχολείο – λεωφορείο σπίτι και στο χωριό.
Πρόσβαση στην πόλη εκτός σχολείου είχαμε μόνο Σάββατο βράδυ και αυτό όχι όλοι και η ώρα της επιστροφής ήταν καθορισμένη και ιερή. Αυτό, και πιστεύω θα συμφωνήσετε οι περισσότεροι, έδινε νόημα στην μια και μοναδική έξοδο μας και μας έκανε να διασκεδάζουμε με την ψυχή μας. Το ίδιο συνέβαινε και για τα παιδιά τής πόλης σε μεγάλο βαθμό αν και η εγκληματικότητα και η παραβατικότητα εκείνη την εποχή δεν ήταν τόσο έντονες σε τόσο μεγάλο βαθμό όπως σήμερα.
Τα ερεθίσματα για την προσωπική μας ανάπτυξη μέσα στον κοινωνικό ιστό, τα παίρναμε αποκλειστικά από το περιβάλλον που κινούμασταν δηλαδή την οικογένεια, τούς φίλους και το σχολείο μιας και δεν είχαμε πρόσβαση στην τεχνολογία π.χ το ίντερνετ, την τηλεόραση, τα κινητά και τους υπολογιστές. Τα παιχνίδια μας και η διασκέδαση μας ήταν ανθρωποκεντρική δηλαδή είχε να κάνει με τους φίλους και τους ανθρώπους που είχαμε δίπλα μας και το πεδίο μας ήταν η ίδια η φύση και το περιβάλλον.
Ζήσαμε και γαλουχηθήκαμε μέσα σε αυτήν. Κατά ένα μαγικό τρόπο ξέραμε πώς να επικοινωνούμε μεταξύ μας και να βρισκόμαστε χωρίς κινητά και ίντερνετ και τεχνολογία. Τα μόνα τεχνολογικά μέσα από τα οποία ενημερωνόμασταν για το τι γίνεται στον κόσμο ήταν τα πολύ περιορισμένα κανάλια την τηλεοράσεις και το ραδιόφωνο, το περιεχόμενο των οποίων ήταν αγνό και κατά βάση ελεγχόμενο και από τα ίδια τα μέσα και την οικογένειά μας. Τα κινούμενα σχέδια με τα οποία μεγαλώσαμε ήταν κατά βάση αθώα, προωθούσαν την αγάπη για τους ανθρώπους και τα ζώα, την φύση και την οικογένειά.
Τις πρώτες αισθηματικές γνωριμίες μας τις κάναμε εκ του σύνεγγυς δηλαδή ο ένας δίπλα στον άλλον, τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, ερεθίσματα, απογοητεύσεις ακόμα και τις ερωτικές περίπτυξης, τα πρώτα φιλιά και τους πρώτους ”πειραματισμούς” μας. Η ηθική μας ήταν διαφορετική, η παιδιά μας και ο βαθμός ”έκθεσης” μας στην σκληρή πραγματικότητα της ζωής και στις τυχόν δυσκολίες και κακουχίες. Βέβαια αυτό είναι διφορούμενο άλλα δεν είναι του παρόντος.
Και καλός η κακός για κάποια πράγματα, τα χρόνια πέρασαν, μεγαλώσαμε, ωριμάσαμε σε ένα βαθμό, η τεχνολογία και η ανθρωπότητα εξελίχθηκαν και άρχισαν να μπαίνουν στην ζωή μας όλα αυτά που δεν είχαμε και έχει άπλετα και απλόχερα η σημερινή νεολαία. Και αφομοιωθήκαμε και εμείς και κατά μέρος ξεχάσαμε το πώς ήμασταν κάποτε. Τουλάχιστον προλάβαμε και ζήσαμε χρόνια πολύ όμορφα αδιανόητα για τα σημερινά δεδομένα και την σημερινή νεολαία.
Οι έφηβοι και οι νέοι του 21ου αιώνα κατά ένα μεγάλο βαθμό δεν έζησαν ούτε πρόκειται να ζήσουν ποτέ αυτά που ζήσαμε εμείς και χωρίς τα μέσα που εμείς δεν είχαμε άλλα στην τελική αποκτήσαμε μέσα στα χρόνια. Είναι οι ρυθμοί της ζωής και η τεχνολογία που τρέχει με μεγάλες ταχύτητες και τους παρασύρει και αυτούς μαζί θέλοντας και μη μιας και αν δεν πας με το ρεύμα κινδυνεύεις να μείνεις ”απ’την απ’ έξω” και να χαρακτηριστείς οπισθοδρομικός και ντεμοντέ.
Από πολύ μικρή ηλικία βομβαρδίζονται με εικόνες και ”πρέπει”, μαθαίνουν να παίζουν την τεχνολογία στα δάχτυλα και πολλές φορές μαθαίνουν μόνο αυτό απορρίπτοντας κάθε άλλη μορφή παιχνιδιού και διασκέδασης, τα όποια θα το βοηθούσαν να αναπτύξουν χρήσιμες ικανότητες και το πνεύμα της ομαδικότητας. Την εποχή των πολυμέσων και της εύκολης και κυρίως της ελεύθερης πρόσβασης στα πάντα, δεν χρειάζεται να προσπαθήσεις και πολύ για πολλά πράγματα τα όποια έχουν αντικατασταθεί από τα νέα μέσα.
Το ομαδικό παιχνίδι στον δημόσιο ελεύθερο χώρο έχει αντικατασταθεί από τα παιχνίδια στο κινητό , στο tablet, στις παιχνιδομηχανές και τους υπολογιστές, ”κρυμμένοι” πίσω από οθόνες και τους 4 τοίχους του σπιτιού σου. Οι σημερινοί νέοι έχουν περισσότερη ελευθεριά κίνησης από μικρή ηλικία και η έξοδος τους μπορεί να γίνεται σε καθημερινή βάση. Δυστυχώς την τελευταία δεκαετία η εγκληματικότητα και η παραβατικότητα έχουν αυξηθεί κατακόρυφα σε παγκόσμιο επίπεδο, η βία σε κάθε μορφή της και δυστυχώς πολλά από τα θύματα άλλα και θύτες είναι άτομα νεαρής ηλικίας.
Η έκθεση στην χρήση βίας γίνεται πολλές φορές από μικρή ηλικία από τα σημερινά κινούμενα σχέδια η τις παιδικές ταινίες περνάνε πολλές φορές μηνύματα χρήσης αυτής με κάθε μορφή. Επίσης η ελευθερία που σου δίνει το διαδίκτυο στην πρόσβαση σελίδων σεξουαλικού και πορνογραφικού υλικού ωθεί σε ένα βαθμό τους νέους να πειραματίζονται από μικρή ηλικία και να αντιγράφουν σεξουαλικές συμπεριφορές καταλήγοντας σε λάθος πρότυπα και κακέκτυπα για να πορευτούν στην σεξουαλική ζωή τους. Όσο περνούν τα χρόνια βλέπουμε νέους να συμπεριφέρονται λες και είναι ενήλικες χάνοντας από νωρίς την αθωότητα και την καθαρότητα της ψυχής, στο πώς εκφράζονται, στο ντύσιμο, στην ομιλία, στην υιοθέτηση κακών συνηθειών, τσιγάρο – αλκοόλ – ουσίες.
Η ηθική και ο σωστός τρόπος συμπεριφοράς μέσα στην κοινωνία έχει αλλάξει και χρόνια με τα χρόνια δέχεται ”εκπτώσεις”. Και για να μην παρεξηγηθώ ότι παρουσιάζω την δική μου γενιά σαν Αγία θα αναφέρω και τότε γινόντουσαν κάποια από τα παραπάνω που ανέφερα για την νέα γενιά άλλα όχι στον βαθμό που γίνονται σήμερα.
Και η δικιά μου γενιά έχει γίνει κομμάτι αυτής της κατάστασης και εμείς παραδοθήκαμε σε όλες αυτές τις αλλαγές και τάσεις και ”πρέπει”. Και εμείς έχουμε μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης γιατί οι περισσότεροι από εμάς οι 35 και άνω έχουμε γίνει ήδη γονείς και έχουνε την ευθύνη σωστής ανατροφής και αγωγής των ανθρώπων που φέραμε στον κόσμο.
Προσωπικά κρατάω σθεναρή αντίσταση σε πολλά από τα ”πρέπει” της σημερινής εποχής και έχω κρατήσει πολλά από εκείνη την εποχή. Θα κλείσω λέγοντας ποια ήταν η πηγή της έμπνευσης αυτού του άρθρου.
Όποτε είμαι ελεύθερος εργάζομαι σε καφέ φιλικής οικογενείας η όποια γεμίζει με νέους, έφηβους και κάποια στιγμή σήκωσα το κεφάλι μου και κοίταξα το μαγαζί το οποίο ήταν κατάμεστο και εκτός από την μουσική επικρατούσε πλήρης ησυχία και ήταν όλοι μα όλοι κολλημένοι στην οθόνη του κινητού, χωρίς να δίνουν καμία σημασία στους γύρω τους, χωρίς να αλληλεπιδρούν χωρίς καμία έκφραση στο πρόσωπο. Και εκείνη την στιγμή σοκαρίστηκα με την εικόνα, ήταν σαν ένα χαστούκι σαν μία ζωντανή εικόνα του σήμερα μιας και η παραπάνω εικόνα είναι κάθε φορά η ίδια …
Discussion about this post