Ο αθλητισμός είναι στιγμές. Συνήθως, η μνήμη αποθηκεύει τις πιο έντονες. Η πορεία του Κωνσταντίνου Χαραλαμπίδη, ο οποίος χθες ανακοίνωσε το τέλος της πλούσιας ποδοσφαιρικής καριέρας του, ήταν γεμάτη από τέτοιες. Το παρακάτω κείμενο είναι όσα έντονα φύλαξε το μυαλό μου, χωρίς να ανατρέξω σε αρχεία, από το μαγικό ταξίδι μίας τεράστιας μορφής του κυπριακού ποδοσφαίρου.
-Πρώτη ανάμνηση, μια γκολάρα σε ένα από τα πρώτα του παιχνίδια με την ανδρική ομάδα του ΑΠΟΕΛ. Επαναληπτικός ημιτελικού κυπέλλου με την ΑΕΚ στο ΓΣΖ, την περίοδο 1999-2000. Η πρώτη στιγμή που κράτησα το όνομα «Κωνσταντίνος Χαραλαμπίδης».
-ΑΠΟΕΛ Vs Σπάρτα Πράγας, προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ 2004-05. Ήταν ασυγκράτητος! Στο ΓΣΠ πραγματοποίησε την κορυφαία εμφάνιση της πρώτης του γαλαζοκίτρινης θητείας. Γκολ και τούμπα στη Λευκωσία (2-2), γκολ και τούμπα στην Πράγα (1-2). Κρίμα που δεν επιβραβεύτηκε με πρόκριση η συγκλονιστική παρουσία του.
-Το σήμα κατατεθέν της παρουσίας του στον Παναθηναϊκό ή αλλιώς, η καλύτερη εμφάνιση της καριέρας του! Ο «Μπίδης» έγινε πρωτοσέλιδο σε όλες τις (ουδέτερες) αθλητικές Ελλαδικές εφημερίδες και όχι άδικα. Η Βίσλα δεν έβρισκε τρόπο να τον περιορίσει και το αθηναϊκό «τριφύλλι» πήρε την πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ (2005-06), οφείλοντας πολλά στην απόδοση του Κύπριου διεθνή.
-Ασίστ λόμπα υψηλού επιπέδου στον Καμίλ Κοσόφσκι, «συστημένη» σέντρα στον Χρύση Μιχαήλ. Δική του δημιουργία το πρώτο και το τρίτο γκολ επί της Κοπεγχάγης (3-1). Η στατιστική συμβολή του στην αξέχαστη πρώτη πρόκριση του ΑΠΟΕΛ σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ (2009-10).
-Ασίστ στον Ιβάν Τρισκόφσκι με τη Σαχτάρ (1-1) στο Ντόνετσκ. Ασίστ στον Γκουστάβο Μαντούκλα για το δεύτερο γκολ κατά της Πόρτο (2-1). Ασίστ ξανά στον Βραζιλιάνο για τον επαναληπτικό της φάσης των «16» με τη Λιόν (1-0, 4-3 πεν.). Μεγάλη συνεισφορά και στην κορύφωση της καριέρας του, την πορεία του ΑΠΟΕΛ στους «8» του Τσάμπιονς Λιγκ.
-Και μια προσωπική εμπειρία, που πιθανό να μη θυμάται καν. Σε μια καφετέρια στη Ζωγράφου, γνωστό κυπριακό στέκι. Κάθε Σαββατοκύριακο μεταδίδονταν παιχνίδια κυπριακού πρωταθλήματος και το ΑΠΟΕΛ-Ανόρθωση του 2005 δεν μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση.
Ήταν ντέρμπι τίτλου και μαζεύτηκε κόσμος ανεξαρτήτως οπαδικής προτίμησης. Αδιαχώρητο. Οι κυανόλευκοι επικράτησαν με 3-2 χάρις στο φάουλ-κεραυνό του Τιμούρ Κετσπάγια και ξέφυγαν στο συν 5.
Το ματς είχε τελειώσει, ο κόσμος άρχισε να φεύγει, άλλοι λυπημένοι, άλλοι χαρούμενοι και άλλοι αδιάφοροι. Ξαφνικά, περνά από μπροστά μου ο ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού, τότε, Κωνσταντίνος Χαραλαμπίδης, να φεύγει με μάτια βουρκωμένα.
Βρισκόταν στην Αθήνα, σε μια εποχή που πάσχιζε να καθιερωθεί στους πράσινους, αλλά η… ψυχή του έμεινε στη Λευκωσία. Στην ομάδα που τον ανέδειξε και που αγάπησε.
Discussion about this post