Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς το όνομα Μαρώνεια ; Αρχικά το άκουσες κάπου στα παιδικά σου χρόνια όταν πρώτο διδάχθηκες την Οδύσσεια του Ομήρου, στην οποία πρώτο αναφέρεται το όνομα μιας λαμπρής αρχαίας πόλης δίπλα στην Θρακική πόλη του Ισμάρου, στην οποία κατοικούσαν ένα από τα εξελληνισμένα θρακικά φύλλα οι Κίκονες. Εκεί όπου ο Οδυσσέας και οι άνδρες του συνάντησαν τον περίφημο Κύκλωπα Πολύφημο, τον μέθυσαν με το γλυκό κρασί των Κικόνων και κατόρθωσαν να τον τυφλώσουν και να ξεφύγουν πριν τους φάει.
Η πόλη ιδρύθηκε τον 7ο αιώνα π.Χ από Χίους αποικιστές. Η παράδοση μεταφέρει την ίδρυση της πόλης παλαιότερα, θεωρώντας ιδρυτή της τον ιερέα Μάρωνα, από τον οποίο και πήρε το όνομα της. Η Μαρώνεια υπήρξε η μεγαλύτερη και σπουδαιότερη απ’ όλες τις αρχαίες ελληνικές αποικίες των παραλίων της Δυτικής Θράκης, ήταν μάλιστα η μόνη που παρουσιάζει συνεχή ακμή σε όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας. Από συγκοινωνιακή άποψη, βρισκόταν πάνω στο θαλάσσιο δρόμο Τρωάδας-Μακεδονίας και το λιμάνι της αποτελούσε ένα σπουδαίο σταθμό για τα πλοία που χρησιμοποιούσαν το δρόμο αυτόν.
Επίσης, ασκούσε έλεγχο σε δυο σημαντικές διαβάσεις : στα γειτονικά στενά των Κορπίλων, απ’ όπου περνούσε η Εγνατία οδός που συνέδεε την Ανατολή με τη Δύση. Και στην ορεινή διάβαση της σημερινής Νυμφαίας, μέσω της οποίας ένας άλλος αρχαίος δρόμος εξασφάλιζε την επικοινωνία του Αιγαιακού κόσμου με τις κοιλάδες του Έβρου και βορειότερα του Δούναβη. Η πόλη από τον 4ο αιώνα μ.Χ. έγινε έδρα επισκοπής.
Κατά τον 6ο και 7ο αιώνα ο πληθυσμός της πόλης περιορίστηκε εξαιτίας συχνών πειρατικών επιδρομών. Η θέση της βυζαντινής Μαρώνειας βρίσκεται στο λιμάνι του Αγίου Χαραλάμπους, γνωστό και ως Παληόχωρα. Η Μαρώνεια τον 11ο αιώνα προβιβάστηκε σε αρχιεπισκοπή και συνέχισε να ακμάζει μέχρι τον 13ο αιώνα.Ο σημερινός οικισμός βρίσκεται σε πλαγιά του Ισμάρου και μεταφέρθηκε εκεί το 17ο αιώνα λόγω των πειρατικών επιδρομών.
Η σύγχρονη Μαρώνεια, ο οικισμός ο οποίος χαρακτηρίζεται παραδοσιακός καθώς και η περιοχή γενικά, το όρος Ίσμαρος και το παραθαλάσσιο μέτωπο διαφέρουν σημαντικά ως προς την μορφολογία και το τοπίο του υπόλοιπου νομού Ροδόπης. Αν κινηθείς λίγο Νότιο-Ανατολικότερα από την οροσειρά της Ροδόπης και την πεδιάδα του νομού, μια από τις μεγαλύτερες στην Ελλάδα και τις λίμνες του Εθνικού Πάρκου Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, βρίσκεσαι από την μία στιγμή στην άλλη σε ένα εντελώς διαφορετικό τοπίο, θα έλεγα πιο Μεσογειακό γεμάτο καρποφόρα δέντρα, καταγάλανα νερά και παραλίες με κοκκινόχωμα και βότσαλα, ελαιώνες που απαριθμούν αιώνες ζωής και αμπελώνες από τους οποίους παράγεται επίσης εδώ και αιώνες το γνωστό κρασί των αρχαίων Κικόνων.
Προσωπικά ονομάζω αυτή την υπεροχή γωνιά του νομού μας ”Μικρή Τοσκάνη” μιας και δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την ομώνυμη περιοχή της Ιταλίας η καλύτερα τίποτα από τις πανέμορφες περιοχές της Νοτιάς Ελλάδας της Πελοποννήσου η της Κρήτης. Κάθε φορά που έχω φίλους επισκέπτες από την Ελλάδα και κυρίως το εξωτερικό, τους ξεναγώ στην Μαρώνεια για να πάρουν μια γεύση κι από αυτή την περιοχή πέρα από την πολυπολιτισμική Κομοτηνή και μπορώ να πω ότι κάθε φορά κλέβει τις εντυπώσεις και μαγεύει με την ομορφιά της.
Ο πανέμορφος οικισμός της Μαρώνειας διαθέτει αξιόλογα αρχιτεκτονικά δείγματα, που φανερώνουν το υψηλό επίπεδο πολιτισμού και εμπορικών δραστηριοτήτων του ελληνόφωνου πληθυσμού κυρίως κατά το 19ο αιώνα. Σπίτια και αρχοντικά με Θρακιώτικη και Μακεδονίτικη αρχιτεκτονική και παραδοσιακές εκκλησιές.
Αιωνόβια πλατάνια και οθωμανικές βρύσες στην κεντρική πλατεία του χωριού σε συνδυασμό με τα πανέμορφα κτίρια και μερικά καφέ και ταβέρνες καθώς και μερικά ξενοδοχεία εντός οικισμού και σε ακτίνα λίγων χιλιομέτρων στα παράλια, καθιστούν την Μαρώνεια δημοφιλή προορισμό για τους ντόπιους και τους επισκέπτες από την Ελλάδα.
Όμως και από άλλες χώρες κυρίως την γείτονα χώρα την Βουλγαρία μιας και διδάσκονται για αυτήν στην ιστορία τους επειδή εδώ έζησε τον 19ο αιώνα ο περιβόητος Petko Voyvoda Βούλγαρος εθνικός ήρωας και μάλιστα η πρώτη του σύζυγος ήταν Ελληνίδα και κατάγονταν από εδώ. Νοτιότερα στο παραθαλάσσιο μέτωπο συναντάμε το λιμανάκι του Αγίου Χαραλάμπου, το βασικό λιμάνι της αρχαίας Μαρώνειας αιώνες τώρα και πύλη εισόδου σε αυτή, στο οποίο σώζονται μέχρι και σήμερα τα προπύλαια, κομμάτι της ρωμαϊκής αγοράς καθώς και ερείπια παλαιοχριστιανικής εκκλησιάς.
Δίπλα στην μαρίνα του λιμανιού υπάρχουν ερείπια βυζαντινής οχύρωσης και βορειότερα στα εσωτερικά όρια της αρχαίας πόλης συναντάται αριστοκρατική οικία με ψηφιδωτό δάπεδο, το ιερό του θεού Διονύσου και το περίφημο, άρτια αξιοποιημένο αρχαίο θέατρο στο οποίο μέχρι και σήμερα διοργανώνονται θεατρικές παραστάσεις και φεστιβάλ κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες. Δυστυχώς όπως πολλοί αρχαιολογική χώροι στην Ελλάδα έτσι και εδώ δεν είναι επισκέψιμοι η είναι αφημένοι στην τύχη τους.
Σας προτείνουμε να ξεκινήσετε την περιήγηση σας από τον επαρχιακό δρόμο μεταξύ Μαρώνειας και Αγίου Χαράλαμπου στο μέσω του όποιου περνάει το Πανευρωπαϊκό μονοπάτι Ε9, υπάρχουν ενδεικτικές πινακίδες, το οποίο ξεκινά από τις Σκανδιναβικές χώρες και διασχίζοντας την Ανατολική Ευρώπη καταλήγει στα παράλια του Θρακικού πελάγους. Είτε με πεζοπορία αν σας αρέσει η εξόρμηση στην φύση είτε με ένα όχημα τύπου 4χ4 η τζιπ να κινηθείτε δυτικά βλέποντας το ιερό και το αρχαίο θέατρο που προαναφέραμε, θαυμάζοντας το άγριο τοπίο με βράχια από τα αρχαία μεταλλεύματα και τις αιωνόβιες ελιές.
Ωστόσο να κάνετε μια στάση για μπάνιο στα καταγάλανα νερά της παραλίας Μαρμαρίτσας και αυτής της Σύναξης, να περπατήσετε ανάμεσα στα ερείπια των τειχών της αρχαίας Ισμάρας και να θαυμάσετε το ρείθρο του Οδυσσέα στο οποίο έδεσε το καράβι του ο Οδυσσέας μέχρι τα βήματα σας να σας φέρουν στα παράλια του νομού Έβρου και στον αρχαιολογικό χώρο της Μεσήμβριας.
Discussion about this post